و غليظ باشد و با فشار و سوزش بيرون بيايد، و هر خونى كه از قروح و جروح نيست و به حيض و نفاس بودن او حكم نشده، محكوم به استحاضه است، مگر رحم را خارج كرده باشند كه در آن صورت جارى كردن حكم استحاضه بر آن، محلّ اشكال است.

[443] سؤال 316: اگر زنى بعد از پنجاه سالگى هنوز حامله مى‌شود، خون‌هايى كه به طور ماهانه و بيش از سه روز مى‌بيند، خون حيض است يا استحاضه؟

پاسخ: خون‌هايى كه بعد از تمام شدن پنجاه سال ديده مى‌شود، حكم استحاضه را دارد، مگر اين كه آن زن، قرشيّه باشد كه در اين صورت بايد بعد از پنجاه سال تا شصت سالگى احتياط كند و بين تروك حيض و واجبات استحاضه را جمع نمايد.

[444] سؤال 317: خونى كه مى‌دانيم خون حيض نيست و مشتبه بين خون استحاضه و خون دمل و زخم است، چه خونى محسوب مى‌شود و چه حكمى دارد؟

پاسخ: اگر با ساير امارات، معلوم نشود كه خون دمل و يا خون زخم است، بنا بر احتياط محكوم به استحاضه است.

[445] سؤال 318: اگر زن مستحاضه‌اى كه وظيفه‌اش غسل استحاضه است، جنب شود و فقط نيّت غسل جنابت كند، كفايت از غسل استحاضه مى‌كند يا خير؟

پاسخ: غسل جنابت، از همه اغسال كفايت مى‌كند و احتياج به غسل استحاضه نيست.

[446] سؤال 319: لكه‌بينى خانم‌ها، حكم حيض را دارد يا استحاضه؟

پاسخ: اگر كمتر از سه روز باشد، حيض نيست و اگر بيشتر از ده روز باشد و خون دمل و جراحت نباشد، محكوم به حكم استحاضه است و در غير اين دو صورت، مسأله داراى تفصيلاتى است كه در توضيح المسائل ذكر شده است.