في كسر بيت، أو انقطع إلى سفح جبل لا يسمع إلاّ حسّه، و لا يرى إلاّ نفسه،

۲۷و لا يكاد يوقن بأنّه كلام من ينغمس في الحرب مصلتا سيفه فيقطّ الرّقاب، و يجدّل الأبطال، و يعود به ينطف دما، و يقطر مهجا، و هو مع تلك الحال زاهد الزّهّاد، و بدل الأبدال،

۲۸و هذه من فضائله العجيبة، و خصائصه اللّطيفة الّتي جمع بها بين الأضداد، و ألّف بين الأشتات،

۲۹و كثيرا ما أذاكر الإخوان بها، و أستخرج عجبهم منها، و هي موضع للعبرة بها، و الفكرة فيها.

[قسمت ششم مقدمه سيد رضي]

(۲۵) و از جملۀ شگفتيهاى صفات آن حضرت (عليه السّلام) كه نظيرى در آن ندارد آنست كه سخن آن بزرگوار وارد شده در زهد و ترك دنيا و پندها و ياد آورى از قيامت و منع از كارهاى زشت، (۲۶) اگر كسى در آن تأمّل و انديشه نمايد و تصوّر نكند كه آن كلام سخن مثل آن حضرت شخصى است كه داراى قدر و منزلت بزرگ و امر و فرمان است، و حكومت و پادشاهيش بر همۀ بندگان احاطه داردهيچ شكّ و ترديدى نخواهد نمود كه آن كلام از جملۀ سخنان شخصى است كه بهره‌اى نيست او را در غير زهد و ترك دنيا و شغل و كارى نباشدش مگر عبادت و پرستش حقّ تعالى در حالتى كه سر فرو برده (منزوى گشته) در گوشۀ خانه‌اى كه ناپيدا است، و يا از مردم دورى كرده به دامن كوهى رفته كه نمى‌شنود مگر همهمۀ خود را و نمى‌بيند مگر خويشتن را (چنانكه رويّۀ زهّاد است) (۲۷) و هيچ باور ندارد (آن شخص متأمّل) كه آن كلام سخن بزرگوارى است كه در ميدان جنگ شمشير خود را از غلاف بيرون آورده، با آن گردنها را جدا كرده، دليران را بخاك افكنده بر مى‌گردد در حالتى كه خون از شمشيرش جاريست، و جانها (ى كفّار و منافقين) را از تن خارج نموده، و آن حضرت با وجود اين حالت زاهدترين زهّاد و بزرگترين از دنيا