661. امام على عليه السلام: آنان كه سرمست دنيايند، روز رستاخيز، هلاك مى‌شوند و كسانى كه در آن، دل‌غمين [سرنوشت خويش‌] اند، نجات مى‌يابند.

662. امام على عليه السلام‌- در نامه‌اش به معاويه-: از دنيا بپرهيز؛ زيرا آنچه تو بدان دست يافته‌اى، مايه شادمانى نيست.

663. امام على عليه السلام: دل خوش داشتن به دنيا، فريب خوردن است و كالايش فنا.

664. امام على عليه السلام‌- در توصيف دنيا-: منزّه است خدا! شادمانى دنيا چه ناچيز است، و سيراب شدن از آن، چه تشنگى‌آور، و سايه آن، چه سوزنده!

665. امام باقر عليه السلام: همانا براى بنده‌اى در نزد خداوند، درجه‌اى ارجمند و بزرگ و باشرافتْ در نظر گرفته مى‌شود. پس او را با گرفتارى‌اى مى‌آزمايد تا بدان درجه نايل آيد.

مردم، دسته دسته براى تسليت و همدردى در مصيبتى كه به وى رسيده، به نزدش مى‌شتابند، وانگهى اگر از درجه‌اى كه خدا به او عطا كرده باخبر بودند، كسى با او همدردى نمى‌كرد و تسليت نمى‌گفت. همانا بنده‌اى را خداوند با چيزى مى‌آزمايد تا با آن، او را از كمال آخرتى باز دارد. پس مردم، دسته دسته براى شادباش گفتن نزد او مى‌شتابند و از آنچه در دنيا به وى داده شده اظهار شادمانى مى‌كنند كه اگر از آنچه در آخرت گرفتارش مى‌شود باخبر بودند، كسى به او تبريك نمى‌گفت و شادى نمى‌كرد.