603. امام على عليه السلام: از جمله كسانى مباش كه ... چون احساس توانگرى كند، سرمست و فريفته مى‌شود.

604. امام على عليه السلام: روزگار، دو روز است: روزى سازگار با تو و روزى ناسازگار. اگر با تو ساز بود، سرمستى مكن و اگر ناساز بود، شكيبا باش.

605. امام على عليه السلام: به گاه برخوردارى از نعمت، سرمستى مكن و زمان سختى، ناتوان مباش.

606. امام على عليه السلام: آغاز شهوت، سرخوشى است و پايان آن، نابودى.

607. امام على عليه السلام: به جاى سرمست شدن از نعمت، به شكرگزارى آن مشغول باش.

608. امام على عليه السلام‌- در توصيف مؤمن-: شادمانى، مايه نابخردى او نمى‌شود و سرخوشى، موجب سبك‌مغزى وى نمى‌گردد ... در سختى [هاى زندگى‌] سست نمى‌شود و در فراوانى نعمت، سرمست نمى‌گردد.