خداوند، او را به خوردن انگور فرمان داد.

373. امام صادق عليه السلام: هنگامى كه آب از استخوان‌هاى مردگانْ كنار رفت، نوح از ديدن آن، بسيار غمناك شد.

پس خداوند متعال به او وحى كرد: «اين، كارى است كه خود با خويش كرده‌اى! تو خود، آنان را نفرين كردى!».

گفت: پروردگارا! من از تو آمرزش مى‌طلبم و به درگاه تو، توبه مى‌كنم.

سپس خداوند متعال به او وحى فرستاد: «انگور سياه بخور تا اندوهت از ميان برود».

374. امام صادق عليه السلام: نوح عليه السلام از دچار شدن به اندوه به خداوند شِكوه كرد. خداوند به وى چنين وحى فرستاد: «انگور بخور؛ كه آن، اندوه را مى‌زدايد».

ب- خوردن مويز

375. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بر شما باد مويز؛ چرا كه تلخه را خاموش مى‌كند، بلغم را تسكين مى‌دهد، پِى را استحكام مى‌بخشد، خستگى را مى‌بَرَد و قلب را نيكو مى‌سازد.

376. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: بر شما باد مويز؛ چرا كه تلخه را مى‌زدايد، بلغم را مى‌بَرَد، پِى را استحكام مى‌بخشد، رنجيدگى را از ميان برمى‌دارد، خلق و خو را خوش مى‌سازد، دل را پاك مى‌كند و اندوه را مى‌بَرَد.

ر. ك: دانش‌نامه احاديث پزشكى: ص 525 (بخش پنجم/ فصل بيست و هفتم: مويز).