247. الكافى‌- به نقل از عبد الحميد بن عوّاض-: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود: «آن گاه كه نَفَس يكى از شما به اين جا (گلوگاه) برسد، به وى گفته مى‌شود: از آنچه از گرفتارى و اندوه دنيا مى‌هراسيديد اكنون امنيت يافته‌ايد و به وى گفته مى‌شود: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و على عليه السلام و فاطمه عليها السلام پيشِ روى تو اند».

248. امام عسكرى عليه السلام: على بن محمّد (امام هادى) عليه السلام نزد يكى از اصحاب خود- كه بيمار بود- رفت. او مى‌گريست و از مردن، بى‌تابى مى‌كرد.

به او فرمود: «اى بنده خدا! تو از مرگ مى‌ترسى؛ چون آن را نمى‌شناسى. اگر بدن تو چندان كثيف و چركين شود كه از شدّت چرك و كثافت، آزرده شوى و بدنت پر از زخم گردد و بيمارى گال بگيرى و بدانى كه اگر در حمّامى، خودت را شستشو دهى، همه آنها از بين مى‌رود، آيا دوست ندارى به آن حمّام بروى و چرك و كثافت‌ها را از خود بشويى؟ يا دوست دارى حمّام نروى و به همان حال باقى بمانى؟».

گفت: آرى، اى فرزند پيامبر خدا! [دوست دارم حمّام بروم.]

فرمود: «اين مرگ، همان حمّام است و آخرين گناهان و بدى‌هاى وجود تو را پاك و تميز مى‌كند. پس، هرگاه وارد آن شدى و از آن گذشتى، از هر گونه غم و اندوه و رنجى رهايى مى‌يابى و به همه گونه خوشى و شادمانى مى‌رسى».

در اين هنگام، آن مرد آرام گرفت و تن به مرگ سپرد و حالش جا آمد و چشم خود را بست و جان داد.