راه خروج او بسته‌تر مى‌شود تا آن كه از غصّه بميرد.

119. امام صادق عليه السلام: انسان آزمند، از دو ويژگى، محروم است و دو ويژگى ديگر، گريبانگير اوست: از قناعت محروم است، در نتيجه، آسايش ندارد؛ از رضايتمندى محروم است، در نتيجه، از يقينْ بهره ندارد.

120. امام صادق عليه السلام: شخص آزمند، ميان هفت آسيب سخت، گرفتار است: فكرى كه به دينش زيان مى‌زند و برايش سودبخش نيست؛ گرفتارى‌اى كه بى‌كران است؛ رنجى كه جز با مرگ از آن آسوده نمى‌شود؛ ترسى كه جز دچار شدن به آن را برايش به ارمغان نمى‌آورد؛ اندوهى كه بى هيچ فايده‌اى، زندگى‌اش را تيره مى‌كند؛ حسابى كه با آن از كيفر، نجاتى نيست؛ و مجازاتى كه گريزگاه و چاره‌اى ندارد.

ر. ك: ص 303 (عوامل شادمانى) و ص 247 (درمان اخلاقى/ قناعت).

م- و اين چند ويژگى‌

121. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: شش كس را پريشان‌حالى واندوه، رها نمى‌كند: كينه‌توز؛ حسود؛ آن كه تازه به نان و نوايى رسيده است؛ ثروتمندى كه دل‌واپس نادارى است؛ آن كه در پى به دست آوردن آرايه‌اى است كه ظرفيت آن را ندارد؛ و همنشين فرهيختگان كه خود از جمله آنان نباشد.

122. امام على عليه السلام: زندگى‌اى دشوارتر از زندگىِ حسود و كينه‌توز نيست.