113. امام على عليه السلام: كسى كه لذّت دنيا را شيرين مى‌شمارد، غصّه‌دار خواهد شد.

114. امام على عليه السلام: كسى كه دلش غرق دنيادوستى شود، سه ويژگى دنيا هماره با آن دل خواهد بود: اندوهى كه از آن جدا نمى‌شود، حرصى كه رهايش نمى‌كند و آرزويى كه بدان دست نمى‌يابد.

115. امام صادق عليه السلام: هر كس كه دلش به دنيا وابسته شود، آن دل را از سه ويژگى، رهايى نيست: اندوهى پايان‌ناپذير، آرزويى دست نيافتنى و اميدى دور از دسترس.

116. مسكّن الفؤاد- در نقل سخن خداوند عز و جل به داوود عليه السلام-: دوستان مرا با اندوه بر دنيا چه كار؟ اندوه [بر دنيا]، شيرينىِ مناجات با مرا از دلشان مى‌بَرَد. اى داوود! علاقه‌ام به دوستانم، اين است كه اهل معنويت باشند و اندوه [دنيا و مادّيات را] به خود راه ندهند.

ر. ك: ص 233 (درمان اخلاقى/ زهد) و ص 193 (آسيب‌هاى اقتصادى/ انباشت مال).

ل- آزمندى‌

117. امام على عليه السلام: آزمند را آسوده نمى‌توان يافت.

118. امام باقر عليه السلام: مَثَل آزمندِ دنيا، مَثَل كِرم ابريشم است كه هر چه بيشتر دور خود مى‌تند،