39. مكارم الاخلاق‌- به نقل از ابو الدرداء-: پيامبر خدا عليه السلام هر گاه سخن مى‌گفت، ميان سخنش تبسم مى‌كرد.

40. الطبقات الكبرى: عايشه در پاسخ به اين پرسش كه: «پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در خلوت با خانواده‌اش چگونه بود؟» گفت: نرمخوترين مردم و بزرگوارترين آنان بود ... هميشه خندان و پُرتبسّم بود.

41. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: دو مسلمان كه با تبسّم و مهربانى و درنگ با هم ملاقات كنند، گناهانشان پيش رويشان فرو مى‌ريزد.

42. امام باقر عليه السلام: تبسّم شخص در چهره برادرش، نيكى است و زدودن غمى از او هم نيكى است.

43. امام صادق عليه السلام: به خدا و محمّد صلى الله عليه و آله و على عليه السلام ايمان ندارد آن كس كه چون برادر مؤمنش براى حاجتى به نزدش بيايد، خنده‌رو با وى روبه‌رو نشود. پس اگر نيازش به دست اوست، در برآوردنش بشتابد و اگر ميسور او نيست، در برآوردن آن به دست ديگران، خود را به زحمت بيفكند كه اگر چنين نباشد، ميان ما و او، رشته دوستى نيست.