مى‌شود.[322]

دسته ششم: احاديثى هستند كه در باره حقوق كسى كه زمينه شادى ديگرى و يا ديگران را فراهم كرده، بحث مى‌كنند. رعايت حقوق شاد كننده، سبب مى‌شود كه ديگران نيز به اين اقدام تشويق شوند و به تدريج، غم‌زدايى و شادى‌آفرينى، به صورت يك فرهنگ در جامعه، جا باز نمايد. از اين رو، امام زين العابدين عليه السلام در رساله‌اى كه به رسالة الحقوق معروف شده، سپاس‌گزارى زبانى و عملى از شاد كننده را حقّ او مى‌داند و به آن توصيه مى‌فرمايد.[323]

[322]. ر. ك: ص 351( پيوند روحى).

[323]. ر. ك: ص 401( حق كسى كه خدا به وسيله او تو را شاد كند).