«أتَخَوَّفُ أن يُعجِبَنى صَوتُها فَيَدخُلَ عَلَى أكثَرُ ممّا طَلَبتُ مِنَ الأجرِ؛ مى‌ترسم كه از صداى آنها خوشم آيد و بيش از آنچه از پاداش سلام دادنم بهره ببرم، از اغواگرى شيطان به رنج افتم».[452] امام باقر (ع)، نيز أبوبصير نابينا را به سبب مزاحى كه در مجلس خصوصى و هنگام تعليم قرآن به زنى نامحرم نموده است، توبيخ مى‌كند.[453]

[452]. ر. ك: ميزان الحكمة، ج 5 ص 387 ح 9039.

[453]. رجال الطوسى، ص 404، ح 295.