- هليم. در سفارش‌هاى اميرمؤمنان (ع) در مسئله تغذيه، بر خوردن هليم‌[1685] تأكيد شده است؛ زيرا اين نوع غذا در زمره غذاهاى نشاط آفرين آمده است. امام على (ع) مى‌فرمايد:

عَلَيكمْ بِالْهَرِيسَةِ فَإِنَّهَا تُنْشِطُ لِلْعِبَادَةِ أَرْبَعِينَ يوْماً وَ هِى مِنَ الْمَائِدَةِ الَّتِى أُنْزِلَتْ عَلَى رَسُولِ اللَّه (ص).[1686]

بر شما باد به خوردن هليم؛ زيرا نشاط چهل روزه در عبادت مى‌آورد و آن غذايى است كه بر پيامبر اكرم (ص) نازل شده است.

- اسپند. گياه اسپند،[1687] داراى فوايد فراوان در ريشه و شاخه است. يكى از فوايد بارز آن، ايجاد نشاط است، چنان كه امام على (ع) مى‌فرمايد:

مَا مِنْ شَجَرَةِ حَرْمَلٍ إِلَّا وَ مَعَهَا مَلَائِكةٌ يحْرُسُونَهَا حَتَّى تَصِلَ إِلَى مَنْ وَصَلَتْ وَ فِى أَصْلِ الْحَرْمَلِ نُشْرَةٌ وَ فِى فَرْعِهَا شِفَاءٌ مِنِ اثْنَينِ وَ سَبْعِينَ دَاءً.[1688]

هيچ گياه اسپندى نيست مگر اين كه، همراهش فرشتگانى هستند كه از آن حفاظت مى‌كنند تا به آن كه بايد برسد، و در ريشه گياه اسپند، خاصيت نشاطآفرينى است و در شاخه و برگ و ميوه آن، خاصيت شفادهى از هفتاد و دو درد است.

پنج. لذّت جنسى‌

غريزه جنسى، بُعد ديگر انسان است كه ارضاى آن، موجب نشاط و شادابى مى‌گردد. به همين جهت، اسلام براى اين مسئله جايگاه ويژه‌اى قائل شده است. در برخى روايات، يكى از اخلاق‌هاى پيامبران، ارضاى مشروع غريزه جنسى شمرده شده است.[1689] اين مسئله، آن چنان براى اسلام مهم است كه با پديده رهبانيت جنسى، به شدّت برخورد كرد و اهل ايمان را به اصل ازدواج و روابط زناشويى ترغيب نمود.[1690]

[1685]. هليم يا همان هريسه- كه به غلط، با املاى« حليم» نوشته مى‌شود-، غذايى است كه از پختن گندم و گوشت و كوبيدن آنها به دست مى‌آيد( ر. ك: فرهنگ معين).

[1686]. الكافى، ج 6، ص 319، ح 1.

[1687]. اسپند، دانه‌اى است كه به جهت چشم‌زخم در آتش مى‌ريزند. حرمله، اسفند، سپند، و سپنج، نام‌هاى ديگر آن است( ر. ك: لغت‌نامه دهخدا).

[1688]. دعائم الإسلام، ج 2، ص 150، ح 535.

[1689]. پيامبر خدا( ص): ما أُحِبَّ مِن دُنياكُم إلّا النّساءَ والطّيبَ( الكافى، ج 5، ص 321؛ مسند أبى يعلى، ج 3، ص 403، ح 3469). نيز، ر. ك: الكافى، ج 5 ص 320؛ تهذيب الأحكام، ج 7، ص 403؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 382.

[1690]. ر. ك: كانون مهرورزى، رضايت زناشويى.