الفصل العشرون: التَّشَهُّدُ و آدابُهُ‌

300. سَورَةُ بنُ كُلَيب: سَأَلتُ أبا جَعفَرٍ عليه السلام عَن أدنى ما يُجزي مِنَ التَّشَهُّدِ؟ فَقالَ: الشَّهادَتانِ‌[439].

301. الإمام الصادق عليه السلام: مَن صَلّى و لَم يُصَلِّ عَلَى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله، و تَرَكَ ذلِكَ مُتَعَمِّدًا، فَلا صَلاةَ لَهُ‌[440].

302. عنه عليه السلام: مِن تَمامِ الصَّومِ إعطاءُ الزَّكاةِ كَالصَّلاةِ عَلَى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله مِن تَمامِ الصَّلاةِ، و مَن صامَ و لَم يُؤَدِّها فَلا صَومَ لَهُ إذا تَرَكَها مُتَعَمِّدًا، و مَن صَلّى و لَم يُصَلِّ عَلَى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله و تَرَكَ ذلِكَ مُتَعَمِّدًا فَلا صَلاةَ لَهُ، إنَّ اللّهَ تَعالى بَدَأ بِها قَبلَ الصَّلاةِ، فَقالَ: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى* وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى»[441][442].

303. عنه عليه السلام: التَّشَهُّدُ فِي الرَّكعَتَينِ الاولَيَينِ: الحَمدُ للّهِ، أشهَدُ أن لا إلهَ إلَّا اللّهُ وَحدَهُ لا شَريكَ لَهُ، و أشهَدُ أنَّ مُحَمَّدًا عَبدُهُ و رَسولُهُ، اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ، و تَقَبَّل شَفاعَتَهُ في امَّتِهِ و ارفَع دَرَجَتَهُ‌[443].

فصل بيستم: تشهد و آداب آن‌

300. سورة بن كليب: از امام باقر عليه السلام كمترين چيزى را كه از تشهد كفايت مى‌كند پرسيدم، فرمود: شهادتين‌[444].

301. امام صادق عليه السلام: هر كس نماز بگذارد و بر پيامبر صلى الله عليه و آله صلوات نفرستد و آن را از روى قصد ترك كند، نمازى ندارد.

302. تمام كننده روزه، پرداختن زكات (فطريه) است، همچون صلوات بر پيامبر عليه السلام كه تمام كننده نماز است. هر كس روزه بگيرد و زكات را از روى قصد نپردازد، روزه‌اى ندارد و هركس نماز بگزارد و از روى قصد صلوات بر پيامبر صلى الله عليه و آله نفرستد، نمازى ندارد. همانا خداوند تعالى پيش از نماز به آن (زكات) پرداخته و فرموده است: «بى‌گمان رستگار شد كسى كه زكات داد و نام پروردگارش را ياد كرده نماز گزارد».

303. تشهد در (پايان) دو ركعت نخست چنين است: سپاس مخصوص خداست، گواهى مى‌دهم كه جز خداى يگانه خدايى نيست، همتايى ندارد و گواهى مى‌دهم كه محمد بنده و پيامبر اوست. خدايا، بر

محمد و خاندانش درود فرست و شفاعتش را در حق امتش بپذير و درجه‌اش را رفيع كن.

[439] الكافي: 3/ 337/ 3، التهذيب: 2/ 101/ 375.

[440] عوالي اللآلي: 2/ 38/ 95 عن أبي بصير.

[441] الأعلى: 14 و 15.

[442] التهذيب: 2/ 159/ 625 و ج 4/ 108/ 314، الاستبصار: 1/ 343/ 1292 كلّها عن زرارة.

[443] التهذيب: 2/ 92/ 344 عن عبد الملك بن عمرو الأحول.

[444] شهادت به يگانگى خدا و رسالت پيامبر.