233. عنه عليه السلام‌ لِمَن سَأَلَهُ عَنِ البُكاءِ فِي الصَّلاةِ أ يَقطَعُ الصَّلاةَ؟: إن بَكى لِذِكرِ جَنَّةٍ أو نارٍ فَذلِكَ هُوَ أفضَلُ الأَعمالِ فِي الصَّلاةِ، و إن كانَ ذَكَرَ مَيِّتًا لَهُ، فَصَلاتُهُ فاسِدَةٌ[350].

234. عنه عليه السلام‌ لِمَن سَأَلَهُ عَنِ الرَّجُلِ يَتَباكى فِي الصَّلاةِ المَفروضَةِ حَتّى يَبكِيَ؟: قُرَّةُ عَينٍ وَ اللّهِ. و قالَ عليه السلام: إذا كانَ ذلِكَ فَاذكُرني عِندَهُ‌[351].

16/ 13

أداءُ الصَّلاةِ كَصَلاةِ مُوَدِّعٍ‌

235. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: صَلِّ صَلاةَ مُوَدِّعٍ كَأَنَّكَ تَراهُ، فَإِن كُنتَ لا تَراهُ فَإِنَّهُ يَراكَ‌[352].

236. أبو أيّوبَ: جاءَ رَجُلٌ إلَى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله فَقالَ: يا رَسولَ اللّهِ، عَلِّمني و أوجِز، قالَ: إذا قُمتَ في صَلاتِكَ فَصَلِّ صَلاةَ مُوَدِّعٍ‌[353].

237. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: اذكُرِ المَوتَ في صَلاتِكَ، فَإِنَّ الرَّجُلَ إذا ذَكَرَ المَوتَ في صَلاتِهِ لَحَريٌّ أن يُحسِنَ صَلاتَهُ، و صَلِّ صَلاةَ رَجُلٍ لا يَظُنُّ أن يُصَلّيَ صَلاةً غَيرَها[354].

238. الإمام الصادق عليه السلام: إذا صَلَّيتَ صَلاةَ فَريضَةٍ فَصَلِّها لِوَقتِها صَلاةَ مُوَدِّعٍ يَخافُ أن لا يَعودَ إلَيها أبدًا، ثُمَّ اصرِف بِبَصَرِكَ إلى مَوضِعِ سُجودِكَ، فَلَو تَعلَمُ مَن عَن يَمينِكَ و شِمالِكَ لَأَحسَنتَ صَلاتَكَ، و اعلَم أنَّكَ قُدّامَ مَن يَراكَ و لا تَراهُ‌[355].

233. به كسى كه پرسيده بود: آيا گريستن در نماز، آن را باطل مى‌سازد؟: اگر به سبب ياد بهشت و دوزخ بگريد، كه برترين كار در نماز است و اگر به سبب ياد كسى از مردگانش باشد، نمازش باطل است.

234. به كسى كه پرسيده بود مردى خودش را در نماز واجب گريان نشان مى‌دهد تا اينكه واقعا مى‌گريد: به خدا سوگند روشنى چشم است. و فرمود: هنگامى كه چنين شد، مرا نزد او ياد كن.

16/ 13 نماز خواندن مانند نماز خداحافظى كننده‌

235. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: مانند كسى كه آخرين نمازش را مى‌خواند، نماز بگزار؛ گويى او (خدا) را مى‌بينى. پس اگر تو او را نمى‌بينى او تو را مى‌بيند.

236. ابو ايوب: مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت: اى پيامبر خدا، به من بياموز و مختصر كن. حضرت فرمود: هنگامى كه به نماز ايستادى، همچون نماز كسى كه خداحافطى مى‌كند، نماز بگزار.

237. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: در نماز، مرگ را به ياد آر كه هرگاه انسان مرگ را در نماز به ياد آورد، سزامند است كه نمازش را نيكو بگزارد و مانند كسى نماز بخوان كه گمان نمى‌برد جز آن، نماز ديگرى بخواند.

238. امام صادق عليه السلام: هنگامى كه نماز واجب مى‌خوانى در وقتش بخوان؛ همچون نماز كسى كه خداحافطى مى‌كند و مى‌ترسد هيچگاه بازنگردد. سپس نگاهت را به سجده‌گاهت بدوز، پس اگر مى‌دانستى در راست و چپت چه كسانيند نمازت را نيكو مى‌گزاردى و بدان كه در پيشگاه كسى هستى كه تو را مى‌بيند و تو او را نمى‌بينى.

[350] التهذيب: 2/ 317/ 1294، الاستبصار: 1/ 408/ 1558 كلاهما عن أبي حنيفة.

[351] الفقيه: 1/ 317/ 940.

[352] عوالي اللآلي: 1/ 110/ 15؛ المعجم الأوسط: 4/ 358/ 4427 و ليس فيه« كأنّك تراه»، الجامع الصغير: 2/ 96/ 5007 كلّها عن ابن عمر.

[353] سنن ابن ماجة: 2/ 1396/ 4171، مسند ابن حنبل: 9/ 130/ 23557، المعجم الكبير: 4/ 155/ 3987؛ تنبيه الخواطر: 1/ 164.

[354] الفردوس: 1/ 431/ 1755 عن أنس.

[355] ثواب الأعمال: 57/ 2، أمالي الصدوق: 403/ 10 و 212 ذيل الحديث 10، مكارم الأخلاق: 2/ 65/ 2160، مشكاة الأنوار: 73 كلّها عن عبد اللّه بن أبي يعفور.