490. عنه عليه السلام‌ في بَيانِ ما ناجَى اللّهُ عز و جل بِهِ موسى عليه السلام‌: يا موسى، لا أقبَلُ الصَّلاةَ إلّا لِمَن تَواضَعَ لِعَظَمَتي، و ألزَمَ قَلبَهُ خَوفي، و قَطَعَ نَهارَهُ بِذِكري، و لَم يَبِت مُصِرًّا عَلَى الخَطيئَةِ، و عَرَفَ حَقَّ أوليائي و أحِبّائي‌[710].

راجع: الفصل 7 و 9 و 13 و 22.

490. در بيان آنچه خداوند در مناجات موسى به او فرمود: اى موسى، نماز را نمى‌پذيرم جز از كسى كه در برابر بزرگى من سر فرود آورده، ترس از مرا همنشين دلش ساخته، روزش را با ياد من سپرى كرده، شبش را با پافشارى بر خطا به روز نبرده و حق اوليا و دوستان من را شناخته است.

[710] معاني الأخبار: 54/ 1، أمالي الصدوق: 530/ 2، تفسير القمّي: 1/ 243 كلّها عن حفص بن غياث النخعي.