457. عنه صلى الله عليه و آله: الصَّلاةُ عَمودُ الدّينِ، و فيها عَشرُ خِصالٍ: زَينُ الوَجهِ، و نورُ القَلبِ، و راحَةُ البَدَنِ، و انسُ القُبورِ، و مُنزِلُ الرَّحمَةِ، و مِصباحُ السَّماء، و ثِقلُ الميزانِ، و مَرضاةُ الرَّبِّ، و ثَمَنُ الجَنَّةِ، و حِجابٌ مِنَ النّارِ، و مَن أقامَها فَقَد أقامَ الدّينَ، و مَن تَرَكَها فَقَد هَدَمَ الدّينَ‌[665].

458. عنه صلى الله عليه و آله: إنَّ للّهِ تَبارَكَ و تَعالى مَلَكًا يُسَمّى سَخائيلَ يَأخُذُ البَرَواتِ لِلمُصَلّينَ عِندَ كُلِّ صَلاةٍ مِن رَبِّ العالَمينَ جَلَّ جَلالُهُ، فَإِذا أصبَحَ المُؤمِنونَ و قاموا و تَوَضَّئوا و صَلَّوا صَلاةَ الفَجرِ أخَذَ مِنَ اللّهِ عز و جل بَراءَةً لَهُم مَكتوبٌ فيها: أنَا اللّهُ الباقي، عِبادي و إمائي في حِرزي جَعَلتُكُم، و في حِفظي و تَحتَ كَنَفي صَيَّرتُكُم، و عِزَّتي لا خَذَلتُكُم و أنتُم مَغفورٌ لَكُم ذُنوبُكُم إلَى الظُّهرِ.

فَإِذا كانَ وَقتُ الظُّهرِ فَقاموا و تَوَضَّئوا و صَلَّوا أخَذَ لَهُم مِنَ اللّهِ عز و جل البَراءَةَ الثّانيَةَ مَكتوبٌ فيها: أنَا اللّهُ القادِرُ، عبادي و إمائي بَدَّلتُ سَيِّئاتِكُم حَسَناتٍ، و غَفَرتُ لَكُمُ السَّيِّئاتِ، و أحلَلتُكُم بِرِضائي عَنكُم دارَ الجَلالِ.

فَإِذا كانَ وَقتُ العَصرِ فَقاموا و تَوَضَّئوا و صَلَّوا أخَذَ لَهُم مِنَ اللّهِ عز و جل البَراءَةَ الثّالِثَةَ مَكتوبٌ فيها: أنَا اللّهُ الجَليلُ جَلَّ ذِكري و عَظُمَ سُلطاني، عَبيدي و إمائي حَرَّمتُ أبدانَكُم عَلَى النّارِ، و أسكنتُكُم مَساكِنَ الأَبرارِ، و دَفَعتُ عَنكُم بِرَحمَتي شَرَّ الأَشرارِ.

فَإِذا كانَ وَقتُ المَغرِبِ فَقاموا و تَوَضَّئوا و صَلَّوا أخَذَ لَهُم مِنَ اللّهِ عز و جل البَراءَةَ الرّابِعَةَ مَكتوبٌ فيها: أنَا اللّهُ الجَبّارُ الكَبيرُ المُتَعالُ، عَبيدي و إمائي صَعِدَ مَلائِكَتي مِن عِندِكُم بِالرِّضا، و حَقَّ عَلَيَّ أن ارضيَكُم و اعطيَكُم يَومَ القيامَةِ مُنيَتَكُم.

فَإِذا كانَ وَقتُ العِشاءِ فَقاموا و تَوَضَّئوا و صَلَّوا أخَذَ مِنَ اللّهِ عز و جل لَهُم البَراءَةَ الخامِسَةَ مَكتوبٌ فيها: إنّي أنَا اللّهُ لا إله غَيري و لا رَبَّ سِوايَ، عِبادي و إمائي في بُيوتِكُم تَطَهَّرتُم، و إلى بُيوتي مَشَيتُم، و في ذِكري خُضتُم، و حَقّي عَرَفتُم، و فَرائِضي أدَّيتُم، اشهِدُك يا سَخائيلُ و سائِرَ مَلائِكَتي أنّي قَد رَضيتُ عَنهُم.

فَيُنادي سَخائيلُ بِثَلاثِ أصواتٍ كُلَّ لَيلَةٍ بَعدَ صَلاةِ العِشاءِ: يا مَلائِكَةَ اللّهِ، إنَّ اللّهَ تَبارَكَ و تَعالى قَد غَفَرَ لِلمُصَلّينَ المُوَحِّدينَ، فَلا يَبقى مَلَكٌ فِي السَّماواتِ السَّبعِ إلَّا استَغفَرَ لِلمُصَلّينَ و دَعا لَهُم بِالمُداوَمَةِ عَلى ذلِكَ، فَمَن رُزِقَ صَلاةَ اللَّيلِ مِن عَبدٍ أو أمَةٍ قام للّهِ عز و جل مُخلِصًا فَتَوَضَّأَ وُضوءً سابِغًا و صَلّى للّهِ عز و جل بِنيَّةٍ صادِقَةٍ و قَلبٍ سليمٍ و بَدَنٍ خاشِعٍ و عَينٍ دامِعَةٍ جَعَلَ اللّهُ تَبَارَكَ و تَعالى خَلفَهُ تِسعَةَ صُفوفٍ مِنَ المَلائِكَةِ، في كُلِّ صَفٍّ ما لا يُحصي عَدَدَهُم إلَّا اللّهُ تَبارَكَ و تَعالى، أحدُ طَرَفَي كُلِّ صَفٍّ بِالمَشرِقِ و الآخَر بِالمَغرِبِ، فَإِذا فَرَغَ كُتِبَ لَهُ بِعَدَدِهِم دَرَجاتٌ‌[666].

457. نماز ستون دين و در آن ده ويژگى است: زينت چهره، نور دل، آسايش تن، انس گورها، فروآورنده رحمت، چراغ آسمان، سنگينى ميزان، خشنودى پروردگار، بهاى بهشت و پرده‌اى از آتش است. هر كس آن را بر پا كند، دين را بر پا داشته و هر كس آن را رها كند، دين را نابود كرده است.

458. خداوند فرشته‌اى به نام سخائيل دارد كه براى نمازگزاران هنگام هر نماز براتهايى از پروردگار بزرگ جهانيان مى‌گيرد. پس هنگامى كه مؤمنان صبح بر مى‌خيزند و وضو مى‌گيرند و نماز صبح را مى‌خوانند، براتى را براى آنان از خداى عز و جل مى‌گيرد كه در آن نوشته شده است: من خداى جاويدم. بندگان من، شما را در پناه خود قرار دادم و در سايه حمايت و نگاهبانى خودم در آوردم. به عزّتم سوگند، شما را فرو نمى‌گذارم و گناهانتان تا ظهر آمرزيده شده است. پس هنگام ظهر كه بر مى‌خيزند و وضو مى‌گيرند و نماز مى‌خوانند، براى آنان برات دوّم را از خداى عز و جل مى‌گيرد كه در آن نوشته شده است: من خداى توانايم. بندگان من، بديهايتان را به نيكى تبديل كردم و گناهان كوچكتان را آمرزيدم و به سبب خشنوديم از شما، در منزلگه شكوه جايتان دادم.

پس هنگام عصر كه بر مى‌خيزند و وضو مى‌گيرند و نماز مى‌خوانند، برات سوّم را براى آنان از خداى عز و جل مى‌گيرد كه در آن نوشته شده است: من خداى بزرگم. يادم با شكوه و قدرتم بسيار است. بندگان من، كالبدهايتان را بر آتش حرام كردم و شما را در جايگاه نيكان، نشاندم و با رحمتم تبهكارى تبهكاران را از شما دور كردم.

پس هنگام مغرب كه بر مى‌خيزند و وضو مى‌گيرند و نماز مى‌خوانند، برات چهارم را براى آنان از خداى عز و جل مى‌گيرد كه در آن نوشته شده است: من خداوند چيره، بزرگ و والايم. بندگان من، فرشتگانم از نزد شما با خشنودى بالا آمدند. بر خود واجب كردم كه‌

شما را خشنود سازم و روز قيامت، آرزويتان را برآورده سازم.

پس هنگام عشاء كه بر مى‌خيزند و وضو مى‌گيرند و نماز مى‌خوانند، برات پنجم را براى آنان از خداى عز و جل مى‌گيرد كه در آن نوشته شده است: همانا من خداوندم، نه خدايى غير از من هست و نه پروردگارى جز من. بندگان من، در خانه‌هاى خود طهارت ساختيد و به سوى خانه‌هاى من گام برداشتيد و به ياد من فرو رفتيد و حقّ مرا شناختيد و واجباتم را انجام داديد. اى سخائيل و ديگر فرشتگانم، شما را گواه مى‌گيرم كه من از آنان خشنود شدم.

پس سخائيل هر شب، پس از نماز عشاء، سه بار فرياد سر مى‌دهد: اى فرشتگان خداوند، همانا خداوند تبارك و تعالى نمازگزاران يكتا پرست را آمرزيد. پس هيچ فرشته‌اى در آسمانهاى هفتگانه نمى‌ماند جز اينكه براى نمازگزاران آمرزش مى‌طلبد و براى مداومتشان بر اين كار دعا مى‌كند. هر كس مرد يا زن نماز شب روزيش شود و فقط براى خداى عز و جل برخيزد، وضويى كامل بگيرد و براى خداى عز و جل با نيّتى راست و دلى پيراسته و تنى افتاده و چشمى گريان، نماز بگزارد، خداوند تبارك و تعالى، پشت سر او، نُه صف از فرشتگان قرار مى‌دهد كه تعداد فرشتگان هر صف را جز خداى تبارك و تعالى نمى‌داند، يك طرف صف در شرق و طرف ديگرش در غرب است و هنگامى كه (از نمازش) فارغ شد، براى وى به عدد اين فرشتگان، درجه نوشته مى‌شود.

[665] الاثنا عشريّة: 327.

[666] أمالي الصدوق: 64/ 2، فلاح السائل: 189 كلاهما عن ابن عبّاس.