428. يوسُفُ بنُ عَبدِ اللّهِ بنِ سَلام: إنَّ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله كانَ إذا نَزَلَ بِأَهلِهِ شِدَّةٌ أمَرَهُم بِالصَّلاةِ، ثُمَ قَرَأَ: «وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها»[636].

429. الإمام الصادق عليه السلام: كان عَليٌّ عليه السلام إذا هالَهُ شَي‌ءٌ فَزِعَ إلَى الصَّلاةِ، ثُمَّ تَلا هذِهِ الآيَةَ: «وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»[637].

430. عنه عليه السلام: ما يَمنَعُ أحَدَكُم إذا دَخَلَ عَلَيهِ غَمٌّ مِن غُمومِ الدّنيا أن يَتَوَضَّأَ ثُمَّ يَدخُلَ مَسجِدَهُ و يَركَعَ رَكعَتَينِ فَيَدعُوَ اللّهَ فيهِما أما سَمِعتَ اللّهَ يَقولُ: «وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»[638].

6/ 27

نُزولُ الرَّحمَةِ

431. أبو حَمزَةَ عَنِ الإِمامِ الباقِرِ عليه السلام: قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: إذا قامَ العَبدُ المُؤمِنُ في صَلاتِهِ نَظَرَ اللّهُ إلَيهِ أو قالَ: أقبَلَ اللّهُ عَلَيهِ حَتّى يَنصَرِفَ، و أظَلَّتهُ الرَّحمَةُ مِن فَوقِ رَأسِهِ إلى افُقِ السَّماءِ، و المَلائِكَةُ تَحُفُّهُ مِن حَولِهِ إلى افُقِ السَّماءِ، و وَكَّلَ بِهِ مَلَكًا قائِمًا عَلى رَأسِهِ يَقولُ لَهُ: أيُّهَا المُصَلّي لَو تَعلَمُ مَن يَنظُرُ إلَيكَ و مَن تُناجي مَا التَفَتَّ و لا زُلت مِن مَوضِعِكَ أبَدًا[639].

432. رسول اللّه صلى الله عليه و آله: يا أبا ذَرٍّ، ما مِن مُؤمِنٍ يَقومُ إلَى الصَّلاةِ إلّا تَناثَرَ عَلَيه البِرُّ ما بَينَهُ و بَينَ العَرشِ، و وُكِّلَ بِهِ مَلَكٌ يُنادي: يَا ابنَ آدَمَ، لَو تَعلَمُ ما لَكَ في صَلاتِكَ و مَن تُناجي ما سَئِمتَ و لَا التَفَتَ‌[640].

433. عنه صلى الله عليه و آله: إذا قامَ العَبدُ في صَلاتِهِ ذُرَّ البِرُّ عَلى رَأسِهِ حَتّى يَركَعَ، فَإِذا رَكَعَ عَلَتهُ رَحمَهُ اللّهِ حَتّى خ يَسجُدَ، و السَّاجِدُ يَسجُدُ عَلى قَدَمَيِ اللّهِ تَعالى، فَليَسأَل‌

و ليَرغَب‌[641].

428. يوسف بن عبد اللّه بن سلام: پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه به خانواده‌اش سختى مى‌رسيد، آنان را به نماز فرمان مى‌داد و سپس اين آيه را قرائت مى‌كرد: «و خانواده‌ات را به نماز فرمان ده و بر آن پايدارى كن».

429. امام صادق عليه السلام: على عليه السلام هرگاه از چيزى بيمناك مى‌گرديد، از نماز كمك مى‌جست و سپس اين آيه را تلاوت مى‌كرد: «و از شكيبايى و نماز يارى جوييد».

430. چه چيز مانع مى‌شود هرگاه بر يكى از شما اندوهى از اندوههاى دنيا رسيد، وضو بگيرد سپس به مسجد برود و دو ركعت نماز بخواند و خدا در آن بخواند؟ آيا نشنيده‌اى كه خداوند مى‌گويد: «و از شكيبايى و نماز يارى جوييد»؟

6/ 27 فرو آمدن رحمت‌

431. ابو حمزه از امام باقر عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هنگامى كه بنده مؤمن در نمازش مى‌ايستد، خداوند به او مى‌نگرد يا فرمود: خدا به او روى مى‌آورد تا آنگاه كه باز گردد و سايه رحمت را از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او مى‌گسترد و فرشتگان، اطرافش را تا كرانه آسمان مى‌گيرند و فرشته‌اى بر بالاى سرش گمارده مى‌شود كه به او مى‌گويد: اى نمازگزار، اگر مى‌دانستى چه كسى به تو مى‌نگرد و با چه كسى مناجات مى‌كنى، روى نمى‌گرداندى و هرگز از اينجا نمى‌رفتى.

432. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اى ابوذر، هيچ مؤمنى به نماز نمى‌ايستد، جز اينكه از او تا عرش او را در بر مى‌گيرد و فرشته‌اى بر او گمارده مى‌شود كه فرياد برمى‌آورد: اى پسر آدم، اگر مى‌دانستى چه در نمازت به دست مى‌آورى‌

و با كه مناجات مى‌كنى، نه ملول مى‌گشتى و نه روى مى‌گرداندى.

433. هنگامى كه بنده در نماز مى‌ايستد، نيكى و احسان بر سرش پاشيده مى‌شود، تا آنگاه كه ركوع كند. پس هنگامى كه ركوع كرد، رحمت الهى او را بالا مى‌برد تا سجده كند و سجده كننده بر درگاه خداوند تعالى سجده مى‌كند، پس درخواست كند و اشتياق نشان دهد.

[636] مسكّن الفؤاد: 56، و الآية: 132 من سورة طه.

[637] الكافي: 3/ 480/ 1 عن أبي بصير، و الآية 45 من سورة البقرة.

[638] تفسير العيّاشيّ: 1/ 43/ 39 عن مسمع، مجمع البيان: 1/ 217.

[639] الكافي: 3/ 265/ 5، فلاح السائل: 160.

[640] أمالي الطوسيّ: 529/ 1162، مكارم الأخلاق: 2/ 366/ 2661 كلاهما عن أبي ذرّ، تنبيه الخواطر: 2/ 54، عدّة الداعي: 142.

[641] الجامع الصغير: 1/ 121/ 787 عن أبي عمّار مرسلًا.