«و
در دو طرف روز (اوّل و آخر آن) و نخستين ساعات شب نماز بر پا دار، زيرا خوبيها؛
بديها را از ميان مىبرد. اين پندى براى پندگيرندگان است.»
391.
ابو عثمان: با سلمان زير درختى بوديم كه شاخه خشكى را از آن گرفته و تكان داد، تا
اينكه برگهايش ريخت و گفت: آيا نمىپرسى چرا اينگونه مىكنم؟ گفتم: چرا كردى؟ گفت:
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله برايم اينگونه كرد و سپس فرمود: همانا مسلمان
هرگاه وضويى نيكو گرفت و نمازهاى پنجگانه را خواند، گناهانش مىريزد همان گونه كه
اين برگها ريخت. سپس گفت: «و در دو طرف روز (اوّل و آخر آن) و نخستين ساعات شب
نماز بر پا دار، زيرا خوبيها، بديها را از ميان مىبرد. اين پندى براى پندگيرندگان
است».
392.
ابن مسعود: مردى از زنى بوسهاى ربوده بود. پس نزد پيامبر آمد و به او خبر داد.
سپس خداوند اين آيه را فرو فرستاد: «و در دو طرف روز (اوّل و آخر آن) و نخستين
ساعات شب نماز بر پا دار؛ زيرا خوبيها، بديها را از ميان
مىبرد».
پس آن مرد گفت: اى پيامبر خدا، آيا اين مخصوص من است؟ فرمود: براى همه امّتم، تمام
آنان.