زيرا عقل اين را برنمى تابد که پيامبر اين حکم را براى غير وارث بيان کند و براى وارث بيان را وانهد .

چگونه مى‌توان تخصيصِ قرآن را به خبر واحدى پذيرفت که على و فاطمه آن را تصديق نکنند ؟!

چگونه تخصيصِ قرآن را به خبر واحدى راست بدانيم که عمومِ ظاهر آن صحيح نمى‌باشد و نمى‌توان به آن عمل کرد ؛ زيرا با سيره ثابت پيامبران پيشين 4 مخالف است .

بارى ، زهرا 2 با اين سخن بيان مى‌دارد که قوم عمل به کتاب خدا را واگذاشتند ؛ زيرا واژه «وَرِثَ» عام است و بر ارثِ مال دلالت مى‌کند ـ چنان که در شمارى از آيات مشاهده مى‌شود ـ و به قيدِ اضافى مقيَّد نشده است .

امّا آنان ارث را به وراثتِ حکمت و نبوّت ـ نه اموال ـ برگرداندند ، و مَجاز را بر حقيقت مقدّم داشتند !

با اينکه وراثتِ نبوّت و علم به معناىِ ابطال ميراث مالى نيست (بلکه وراثت نُبوّت با وراثتِ مال ملازمه دارد) و اين وراثت نزد آفريدگار ، با اهل آن همراه است ، و اللهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ؛[106] خدا بهتر مى‌داند که کجا رسالتش را قرار مى‌دهد .

[106] . سوره انعام (6) آيه 124 -