خانه‌ام را ، براى طواف گران و معتکفان و رکوع کنندگانِ سجده گزار ، پاکيزه ساز.

گويا خداىِ متعال نخست خليل را ندا کرد : وَأَذِّن فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ[360] ـ در ميان مردم براى حجّ بانگ زن ـ و ولى را به نداى اخير فرمان داد .

پيداست که پيمان ويژه کسى است که عهد سپرد ؛ رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم يا کسى که در وجوبِ فرمان برى و گران قدرى و بلند مرتبگى و والا مقامى و بزرگى منزلت ، قائم مقام او باشد .

على 1 بود که صلاحيّت براى اين امّت داشت ؛ زيرا آن حضرت ، نفس و جان پيامبر[361] و برادر و همتاى او[362] و همسر دخترش[363] و محبوب ترين خلق نزد او[364] به شمار می‌آمد .

اين فرمان الهى به ناشايستى ابوبکر براى رساندن

[359] . سوره بقره (2) آيه 125 -

[360] . سوره حج (22) آيه 27 -

[361] . براساس اين سخن خداى متعال : وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکمْ ؛ بگو بياييد جان هامان را فرا بخوانيم و جان هاتان را . (سوره آل عمران (3) آيه 61)

[362] . امالى طوسى : 626 ، حديث 1192 ؛ امالى مفيد : 6 ، مجلس اول ؛ کشف الغُمّه : 412 ؛ بحار الأنوار 39 : 240 -

[363] . مسند ابى يعلى 1 : 338 ، حديث 503 ؛ شرح الأخبار 3 : 28 ، حديث 964 -

[364] . تاريخ دمشق 37 : 406 ، و جلد 42 : 245 ؛ مناقب خوارزمى : 222 و 225 ؛ خصال صدوق 2 : 554 ؛ امالى طوسى : 333 ، حديث 667 -