اميرالمؤمنين 1 ناقه پيامبر ـ عَضْبا ـ را سوار شد و حرکت کرد تا اينکه به ابوبکر رسيد . ابوبکر چون او را ديد از آمدنش به هراس افتاد و به پيشوازش آمد و گفت : اى ابوالحسن ، براى چه آمدى ؟ مى‌خواهى با من همراه شوى يا براى چيز ديگر است ؟

على 1 فرمود : رسول خدا امرم کرد خود را به تو برسانم و آيات برائت را از تو بگيرم و با آن‌ها عهد مشرکان را سوى خودشان بيندازم و از من خواست تو را مُخَيَّر کنم ميانِ همراهى با من يا بازگشت سوى پيامبر  .

ابوبکر گفت : سوى پيامبر برمى‌گردم .

چون ابوبکر نزد پيامبر آمد ، گفت : اى رسول خدا ، مرا براى امرى شايسته ديدى که گردن‌ها سويم بلند شد   آن گاه که قصد انجام آن را کردم مرا از آن بازداشتى ! چه پيش آمد ؟ آيا درباره‌ام قرآن نازل شد ؟

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود : نه ، ليکن امين از طرف خدا ، با اين پيام سويم فرود آمد که : از جانب تو ادا نمى‌کند مگر خودت يا مردى از خودت ! «وعليٌّ مِنّي ولا يُؤدّي عنّي إلّا عليّ» ؛[358] و على از من است و از سوى من ادا نمى‌کند مگر على 1 -

اين رهسپارى در روز اوّلِ ذى حَجّه سال هفتم هجرت صورت گرفت ، و امام آن را روز عَرَفَه و روز نَحْر به انجام رساند . اين همان است که خدا ، ابراهيم و فرزندانش را به آن فرا خواند ، آن گاه که فرمود :

P

[358] . ارشاد مفيد 1 : 67 ؛ کشف اليقين (علاّمه حلّى) : 175 -