در سنن ترمذى ، از ابن مکرم اَسلمى نقل است که گفت :

«چون نازل شد : الم * غُلِبَتِ الرُّومُ * فِي أَدْنَى الأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ * فِي بِضْعِ سِنِينَ[261] ؛ الم  روم در نزديک ترين زمين مغلوب شدند ، و آنان بعد از شکستشان در چند سال (آينده) پيروز مى‌شوند .

در زمان نزول اين آيه ، فارس بر روم چيره بودند ، و مسلمانان دوست مى‌داشتند که روم بر فارس غلبه يابد ؛ زيرا آنان و ايشان اهل کتاب بودند ، و سخن خداى متعال در اين زمينه است  : وَيَوْمَئِذ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللهِ يَنصُرُ مَن يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ[262] ؛ و در آن هنگام (پيروزى روم بر فارس) مؤمنان مسرور مى‌شوند (هر نوع ظفرمندى) به نصرت خداست ، او هرکه را خواهد يارى مى‌رساند و عزيزى است دل سوز و پرشفقت .

قريش چيرگى فارس را دوست مى‌داشت ؛ زيرا آنان و ايشان اهل کتاب نبودند و به برانگيخته شدن (پس از مرگ) ايمان نداشتند .

[261] . سوره روم (30) آيات 1 ـ 4 -

[262] . سوره روم (30) آيه 4 و5 -