ادله جواز بانگ شهادت سوم در اذان (بی اعتقاد به جزئیت آن) فراوان است. از بارزترین آنها دلیل کنایی و دلیل اقترانِ نام پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم با نام علی علیه‌السلام می‌باشد (که در آغاز گذشت).

اگر کسی هیچ یک از این ادله را بر نتابد، می‌توان چند راهکار فقهی را آوَرْد که فتوا به جواز یا استحباب شهادت سوم را در اذان، گویاست:

یک: اصالت جواز (اصلِ جایز بودن کارها)

اگر انسان در جایز بودن و عدم جواز حکمی شک کند، مقتضای «اصالت جواز» ـ در جایی که دلیلی بر حرمت نباشد ـ جوازِ آن کار است.

روشن است که شهادت به ولایت از اجزای اذان نیست تا نیازمند نصّ شارع باشد،[124] بلکه به عنوان شعار حق و نشانه ایمان کامل و ترجمه نبوت و توحید، مطرح است. هیچ دلیل شرعی که ما را از آوردن شهادت سوم ـ به نحو شعاری ـ منع کند، وجود ندارد.

پس بانگِ آن در اذان جایز است و از آنجا که شهادت بر ولایت

[124]. با اینکه اخبار شاذی در این زمینه وجود دارد که شیخ طوسی به آن اشاره می‌کند.