سخن در روایتی که شیخ صدوق درباره فصل‌های اذان می‌آورد و اظهار نظری که درباره شهادت سوم بیان می‌دارد، فراوان است، از جمله:

1. ممکن است مقصود صدوق، از مفوّضه (اهل غلو) و کسانی باشد که به جزئیت شهادت سوم قائل‌اند و اخباری را در این راستا وضع کردند؛ چرا که بعید به نظر می‌رسد مراد صدوق، کسانی باشد که به محبوبیت ذاتی شهادت سوم قائل‌اند و آن را جزء واجب اذان نمی‌شمارند و شکل‌های مختلفی از آن را ذکر می‌کنند.

نیز امکان دارد اینان، شهادت به ولایت را بر اساس روایات برساخته مفوِّضه نیاورند، بلکه عموماتی را در رجحانِ این شهادت ـ در هر جا ـ یافته‌اند و به همین دلیل آن را در اذان بانگ می‌زنند.

2. احتمال می‌رود این سخن صدوق، تقیه‌ای باشد؛ زیرا صدوق تقیه را تا روز قیامت واجب می‌داند. شاهد آنکه صدوق می‌گوید: در اذان صبح می‌توان در پی «حَیَّ علی خیر العمل» از روی تقیه، دو بار «الصّلاه خیرٌ من النَّوم» (نماز از خواب بهتر است) را بر زبان آورد!

[94]. من لا یحضره الفقیه: ج 1 ص 289 ـ 291، حدیث 897.