قریش،
چنان دچار خودبینی و تکبر بود که نمیتوانست بلند آوازه شدن
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم را برتابد. بانگ شهادت بر رسالت آن حضرت، در
کنار شهادت به توحید، برای آنان بس گران به نظر میآمد و آشکارا
ابراز داشتند تا خاندان پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم را ریشه کن
نسازند و دودمان آن حضرت را برنیندازند، از پای ننشینند و آرام
و قرار نیابند.
دین جز به امامت علی و فرزندانش به
کمال نمیرسد و نعمت جز به آنها تمام نمیشود. آیات و احادیث
بر این مطلب دلالت دارند؛ آیه تطهیر، آیه
ولایت إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ
اللهُ، آیه مباهله،
سوره دهر، و دهها آیه و حدیث ـ اگر نگوییم صدها
آیه و حدیث ـ به پذیرش ولایتِ ائمه 4 رهنموناند و اعتقاد
به آن بر هر مسلمانی واجب میباشد؛ زیرا نماز کامل و
پذیرفتنی جز با ولایت آنها فراهم نمیآید.
عبارت «حيَّ علی
خیر العمل» دلالت دارد بر اینکه امامت جزء اذان
است؛ زیرا روایات فراوانی از سوی شیعه دوازده
امامی و زیدیه و اسماعیلیه در این
زمینه رسیده است، و در کتابهای اهل سنّت نیز وجود دارد،
و بزرگان صحابه به آن اذان دادهاند، و از امام مالک