عامل دوم ، نظري است كه عُمَر بن خطاب آن را مطرح ساخت . رأي عُمر را از دو متن زير می‌توان به دست آورد :

الف) از عُرْوَة بن زُبَير نقل شده است كه :

عُمَر بن خطاب می‌خواست سننِ پيامبر را بنويسد . در اين باره با اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم مشورت كرد ، آنان به نگارش آن اشاره كردند . عُمَر ، در كتابتِ سنّت يك ماه از خدا خير می‌خواست ، سپس يك روز صبح كه خدا عزمش را جزم كرد ، گفت : می‌خواستم سنن را بنويسم ، قومي را به ياد آوردم كه پيش از شما بودند كتاب‌هایی نوشتند و به آن‌ها سرگرم شدند و كتاب خداي متعال را رها كردند!

به خدا سوگند ، من هرگز كتابِ خدا را به چيزي نمی‌پوشانم (و مشتبه نمی‌سازم) .[76] 

و از يحيي بن جَعْدَه روايت شده است كه :

عُمَر بن خطاب می‌خواست سنت را بنويسد . سپس دریافت كه اين كار را نكند ، آن گاه به شهرها نوشت : هركس چيزي از سنّت نزدش هست ، آن را محو و نابود سازد .[77] 

ب) از قاسم بن محمّد بن ابي بكر ، نقل شده است كه :

[76]. الجامع (معمر بن راشد) 11: 257 ؛ مصنَّف عبدالرزاق 11: 258، حديث 20484؛ تقييد العلم: 49؛ المدخل إلي السنن الكبري 1: 47.

[77]. كنز العمّال 10: 292، حديث 28476؛ تقييد العلم: 53؛ حجيّة السنّة: 395.