كتابُ الله ؛ فما وَجَدْناه فيه مِنْ حلال أحْلَلْناه ، ومِن حرام حَرَّمْناه ؛

به زودي مردي می‌آيد كه بر سرير قدرت تكيه می‌زند ، حديثِ مرا بیان دارند . وی [آن را برنمی‌تابد و] می‌گويد : ميان ما و شما كتاب خدا هست ؛ حلالي را كه در آن يافتيم حلال می‌كنيم و حرامش را (بر خود) حرام می‌سازيم .

در ذيل بعضي از روایاتِ پيشين ، آمده است : ألا وإنّي قد أُوتيتُ القرآنَ ومثلَه ؛[58] هان بدانيد! قرآن و مثلِ آن به من داده شد .

و در بعضي ديگر هست : ألا إنّي أُوتيتُ الكتابَ ومثلُه معه ؛[59] هان! كتاب خدا به من داده شد ، و همانندِ آن با اوست .

و در برخي می‌خوانيم :

يأتيه الأمرُ ممّا أَمَرْتُ به أو نَهَيْتُ عنه ، فيقول : لا أدري! ما وجدناه في كتاب الله اتّبعناه ؛[60] 

امر و نهيي كه كردم به اين مرد می‌رسد ، پس می‌گويد : اين چيزها را نمی‌دانم! آنچه را در كتاب خدا يافتيم ، می‌پيرويم .

خطيب بغدادي در كتاب الكفايه از جابر بن عبدالله روايت می‌كند كه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود :

لَعَلَّ أحَدُكم أن يأتيه حديثٌ مِن حديثي ، وهو مُتّكِئ عَلَی أريكته ، فيقول : دَعُونا مِن هذا! ما وجدنا في كتاب الله اتّبعناه ؛[61] 

بسا حديثي از من به يكي از شما عرضه شود و او در حالي كه بر اريكه قدرت تكيه زده است بگويد : اين سخنان را واگذاريد! آنچه را در كتاب خدا يافتيم پيروی می‌کنيم .

[58]. مسند احمد 4: 130، حديث 17213؛ الكفايه (خطيب): 23.

[59]. مسند احمد 4: 130؛ سنن ابي داود 4: 200، حديث 4604.

[60]. سنن ابن ماجه 1: 6، حديث 13؛ مستدرك حاکم 1: 190، حديث 368؛ الكفايه: 24؛ الفقيه والمتفقّه 1: 88.

[61]. الكفايه: 26.