ابن مسعود گفت : جانِ اين شخص مال آن‌هاست ، چون اين ولي عفو كرد جانش را زنده ساخت ؛ هيچ كدام نمی‌تواند حقش را بگيرد مگر اينكه ديگري [هم] بستاند!

عمر پرسيد : چاره چيست؟

ابن مسعود گفت : نظر من اين است كه در مالش ديه قرار دهي و حصه كسي را كه بخشيده از وي كسر كني .

عمر گفت : نظر من هم همين است .[419] 

6 - اُبَی بن كعب

از حسن نقل شده است كه :

عمر گفت : كاش آنچه را در كعبه هست ، می‌گرفتيم و تقسيم می‌كرديم!

اُبَي بن كعب گفت : والله ، اين كار را نبايد بكني!

عمر پرسيد : چرا؟

گفت : زيرا خدا جاي هرمالي را روشن ساخته است ، رسول خدا 0 آن را واگذارد .

عمر گفت : راست می‌گويي .[420] 

ابن قيّم می‌گويد : عمر می‌خواست مال كعبه را برگيرد و بر اين نظر بود كه كعبه از آن مال بي نياز است ، او اراده داشت اهل يمن را از رنگ كردن پارچه‌ها با بول شتر باز دارد ، و می‌خواست از متعه حج نهي كند .

اُبَي بن كعب گفت : رسول خدا و اصحابش اين مال را ديدند و اصحاب ،

[419]. الأُم (شافعي) 7: 329؛ سنن بيهقي 8: 60؛ الحجّة (شيباني) 4: 385 (ماجراي ديگري ابن مسعود دارد، بنگرید به، كنز العمّال 11: 33، حديث 30513)؛ ابن قيّم ـ در اعلام الموقّعين 2: 237 ـ می‌گويد كه ابن مسعود در بيش از صد قضيه با عمر مخالفت كرده است.

[420]. مصنّف عبدالرزّاق 5: 88، حديث 9084؛ و نيز بنگريد به، كنز العمّال 14: 100، حديث 38052.