آموزشی و پژوهشی «الفجر» مصر ، خلاصه این کتاب را (که مرکز بحث‌های اعتقادی قم چند سال پیش برای بار دوم آماده و چاپ کرده بود) به چاپ رساند .

باری ، کتاب «منع تدوین حدیث» مورد توجه پژوهشگران در داخل و خارج از کشور قرار گرفت ، بعضی به تأیید مطالب آن پرداختند و برخی با آن مخالفت کردند ؛ زیرا نویسنده در این کتاب نگرش جدیدی را در علّت منع ابوبکر و عُمَر از تدوین حدیث پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم مطرح می‌کند و ارتباط این منع و تأثیر آن را بر ارزش جوامع حدیثی موجود مسلمانان روشن می‌سازد با تأکید بر اینکه یکی از این دو مجموعه حدیثی [یعنی جوامع حدیثی شیعه] ، استوارتر و نزدیک‌تر به واقع است و از انگیزه‌های شخصی دورتر .

طرح مسئله مهمی مانند این ، طبیعی است که با تأیید و تشویق از سویی و ستیز و مخالفت از سوی دیگر مواجه شود ؛ چرا که با اصل دوم از اصول قانون‌گذاری اسلامی ـ سنّت پاک پیامبر ـ پیوند می‌یابد .

مناقشه پیرامون این کتاب ، از مجالس فضلا و جمع پژوهشگران فراتر رفت و به حجره‌های دانشگاه‌ها و پایان‌نامه‌های دانشگاهی کشیده شد . عماد سیّد شربینی کتابی نوشت و آن را «السنّة النبویّة في کتابات أعداء الإسلام» (سنّت پیامبر در نوشته‌های دشمنان اسلام) نامید . شربینی در رساله‌اش به عقاید شیعه امامی ، و به ویژه نظراتِ مؤلّف این کتاب ، و آرای دیگران ـ که آنان را دشمنان سنّت می‌نامد ـ اشاره می‌کند .

یکی از فضلا ، نویسنده محقّق ، شیخ قیس عَطّار عهده‌دار پاسخ به افتراهای شربینی و تهمتی که به نحو خاص به مذهب اهل بیت زده بود ، گردید و به دفاع از سنّتِ پیامبر و مبانی رسول اعظم 0 پرداخت ؛ اصول و اعتقاداتی که اهل بیت (کسانی که خدا پلیدی را از آن‌ها زدود) حامل آن‌اند .

استاد قیس عطّار ، دانشکده اصول دین الأزهر را مخاطب خود ساخت و عنوان کتابش را «کتاب و عتاب» (نامه‌ای سرگشاده به دانشکده اصول دین الأزهر) نامید . به اعتقاد وی کتاب شربینی ارزش پاسخ دادن را ندارد به همین خاطر ،