مرکب در اختیار دشمنانش نگذارند. هرگاه بر خلاف متن این قرارداد رفتار کنند، پیامبر در ریختن خون آنها و ضبط اموال و اسیر کردن زنان و فرزندان آنها دستش بازخواهد بود. سپس از طرف گروه بنی نضیر، «حییّ بن أخطب» و از بنی قریظه، «کعب بن اسد» و از بنی قین قاع، «مخیریق» امضا کردند. [1] بدین وسیله محیط یثرب با توابع نزدیک خود، محیط امن و امان و منطقه حرم اعلام گردید. اکنون نوبت آن رسیده است که پیامبر گرامی، درباره نخستین مشکل، یعنی قریش تدبیری اتخاذ کند، زیرا تا این دشمن بر سر راه تبلیغات وی باشد، هرگز به نشر آیین و بسط احکام موفق نخواهد گردید.
کارشکنیهای یهود
تعالیم عالی اسلام و حسن اخلاق و سلوک پیامبر سبب شد که روز به روز بر تعداد مسلمانان افزوده گردد و نیروی نظامی و اقتصادی و سیاسی آنها قویتر و نیرومندتر شود. این پیشرفت روزافزون، اضطراب و ولوله عجیبی در محافل مذهبی یهود پدید آورد، زیرا آنان چنین میپنداشتند با تقویت پیامبر اسلام میتوانند او را به سوی خود بکشانند و هرگز تصور نمیکردند که روزی قدرت او مافوق قدرت یهودیان و مسیحیان میشود. از این رو، شروع به کارشکنی کردند و با پیش کشیدن سؤالهای پیچیده مذهبی، خواستند عقیده مسلمانان را به پیامبر متزلزل سازند. امّا این نقشهها، هیچگونه تأثیری در صفوف فشرده مسلمانان ایجاد نکرد. قسمت مهم این مجادلهها در سوره بقره و سوره نساء آمده است. با مطالعه آیههای دو سوره مزبور، به شدت عناد و لجاجت گروه یهود پی میبرید. آنان هر سؤالی میکردند، جواب روشن و واضح آن را در مییافتند، ولی برای اینکه از زیر بار گرایش به اسلام شانه خالی کنند، با لجاجت خاصی در پاسخ درخواست پیامبر که ایمان بیاورید،
[1]. بحار الانوار، ج 19، ص 110 و 111. این قسمت از پیمان دوم را به خاطر بسپارید، زیرا بعدها پیامبر اسلام به حکم این پیمان یهودیان را مجازات نمود.