إنّهم لن یصلوا إلیک من الآن بشیء تکرهه؛ از این به بعد آسیبی به تو نخواهد رسید. چنان که ملاحظه کردید پیامبر موقعی به علی دستور داد امانات مردم را رد کند که «لیلة المبیت» سپری شده بود. هنگامی امر کرد که خود در آن لحظه آماده خروج از غار بود. حلبی مینویسد: [1] علی در یکی از شبها که در غار ثور خدمت پیامبر رسید. از جمله سخنان آن حضرت به علی، رد امانات و ادای قروض وی بوده است. آنگاه از مؤلف کتاب الدر نقل کرده که علی پس از شب هجرت باز با پیامبر ملاقات کرده است. خلاصه سخن: جایی که شیخ شیعه مانند طوسی، با سندهای معتبری نقل میکند که فرمان ردّ امانات پس از لیلة المبیت صادر شده، دیگر ما نباید در برابر این نقل صحیح صفآرایی کرده و مشغول سرگرم کردن عوام شویم. و اینکه مورّخان اهل تسنن مطلب را طوری نقل کردهاند که ظاهر آن میرساند، تمام سفارشهای پیامبر در یک شب- که همان شب هجرت باشد- صورت گرفته است، قابل توجیه است و بعید نیست عنایت آنها فقط به نقل اصل مطالب بوده و تعیین وقت صدور این فرمانها و وصایا در نظر آنان چندان اهمیت نداشته است.
خروج از غار
علی علیه السّلام به دستور پیامبر، سه شتر همراه راهنمای امینی به نام «اریقط» در شب چهارم به طرف غار فرستاد. نعره شتر با صدای آرام راهنمای آنان به گوش رسول خدا رسید و با هم سفر خود از غار پایین آمده و سوار شتر شدند و از طرف پایین مکّه روی خط ساحلی، با طیّ منازلی که تمام خصوصیات آنها در سیره ابن هشام، و پاورقی تاریخ ابن اثیر [2] قید شده است، عازم یثرب گردیدند.
[1]. سیره حلبی، ج 2، ص 35. [2]. سیره ابن هشام، ج 1، ص 491 و الکامل فی التاریخ، ج 2، ص 75.