پیش تر شرح احوال و آثار وی را نگاشتیم.

از محل تولد ملا محمدعلی آگاهی درستی در دست نیست. به احتمال زیاد در «استرآباد» جامه ی هستی پوشید. آنگاه که مقدمات و بخشی از سطوح را خواند، رهسپار حوزه ی «اصفهان» گردید.

در «اصفهان» از محضر استادان بزرگ، مانند: «ملا محمدتقی مجلسی» و «سید محمدقاسم حسینی طباطبایی» مشهور به «قهپایی» بهره برد. آنگاه که خود استادی قابل گردید، از هر دو استاد خویش اجازه روایت و اجتهاد دریافت کرد.

ملا محمدعلی شاگردان زیادی پرورید. «ملا محمد تنکابنی» معروف به «سراب» و «محمد بن علی اردبیلی»، صاحب «جامع الرواه» از آن بزرگانی هستند که نزد ملا محمدعلی تحصیل کرده اند. اردبیلی، استادش استرآبادی را پژوهشگری بزرگ، علامه ای بلندپایه، با خاطری وقاد و ذهنی نقاد توصیف می کند.

ملا محمدعلی در افتا و صدور حکم روشی خاص داشت. این روش سبب گردید که او را «مجتهدی محتاط» بنامند.

وی سرانجام در «اصفهان» تن به خاک سپرد و در جوار قبر «ملا محمدتقی مجلسی» و «ملا صالح مازندرانی» داماد دیگر مجلسی مدفون گشت.

آثار:

کتاب فی الرجال (مشترکات الرجال)

از محتوا و جزئیات این اثر آگاهی چندانی نداریم. اما مسلم است که ضمن بیان اصول و قواعد علم رجال، محدثان و راویان تا عصر خود را مورد توجه قرار داده است.

نسخه های خطی:

هیچ نسخه ی خطی به دست نیامد.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

بحار الانوار (الفیض القدسی) 102/134-135؛ تاریخ اصفهان، جابر انصاری 114؛ تراجم الرجال 3/298؛ دایرهالمعارف تشیع 2/110؛ الذریعه 10/124، 134 و 21/40؛ روضات الجنات 4/410 و 7/409؛ طبقات اعلام الشیعه (الکواکب المنتشره) 9/342، 493؛ علامه مجلسی بزرگمرد علم و دین 323، 554؛ فرزانگان مازندران 1/69-70؛ الفوائد الرضویه 557-558؛ مرآت الاحوال جهان نما 1/75؛ مصفی المقال 308؛ معجم المولفین 3/495؛ مکارم الآثار 4/1220؛ هدیه الاحباب 251.