«محمد بن ابراهیم استرآبادی»

قرن 4ه-.ق.

«ابوزرعه محمد بن ابراهیم بن عبدالله بن محمد بن بندار بن سهل بن اسحاق بن سعید بن عبدالواحد استرآبادی»، ملقب و منسوب به «یمنی»، از محدثان قرن چهارم ه-. ق. است.

از آنجا که ابوزرعه، پس از رشد و تحصیل در «استرآباد»، به «یمن» هجرت کرد، در آنجا ساکن شد و ازدواج کرد، به همین جهت «یمنی» نامیده می شود.

بنا به گزارش «سهمی» در «تاریخ جرجان»، ابوزرعه محمد بن ابراهیم استرآبادی، سفرهای علمی طولانی داشت و از علما و شیوخ «خراسان»، «شام»، «جزیره»، «مصر»، و «عراق»، احادیث بی شماری شنیده و آنها را در کتاب هایی گردآورده است.

او سرانجام به زادگاه خویش بازگشت و در «استرآباد» دیده از جهان فروبست.

آثار:

کتب احادیث

برای کتاب ها و یادداشت های حدیثی ابوزرعه، در منابع تاریخی و شرح حال نگاری، نام مشخصی ذکر نشده است. لیکن امثال «سهمی»، تصریح کرده اند که: بسیار سفر کرد، بسیار حدیث شنید و بسیار حدیث نوشت و گردآورد.

از آنجا که «ابوحمزه سهمی» مطالب زیادی از وی حکایت می کند، به نظر می رسد کتاب ابوزرعه را دیده است.

نسخه های خطی:

هیچ نسخه ی خطی به دست نیامد.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

تاریخ جرجان سهمی 320، 394، 409، 438، 461، 508، 540-541، 512؛ تذکره الحفاظ 3/998-999؛ سیر اعلام النبلاء 17/48-49؛ طبقات الحفاظ 396.