«علی بن احمد جوهری گرگانی (جرجانی)»

قرن 4ه-.ق.

ادیب و شاعر «شیعه»، «شیخ ابوالحسن علی بن احمد گرگانی»، یکی از نوادر سده ی چهارم ه-. ق.، از مردم «گرگان» زمین است.

شهرت او «جوهری» است. برخی منابع از وی با عنوان «حکیم جوهری جرجانی» یاد کرده اند.

به احتمال زیاد، جوهری در اوایل سده ی چهارم در «جرجان» دیده به جهان گشود. پس از فراگیری دانش روزگار خویش، به شعر و ادب روی آورد.

استعداد جوهری آن چنان بود که در عنفوان جوانی به شهرت رسید و در زمره ی یاران خاص «صاحب بن عباد» قرار گرفت. تا جایی که «صاحب بن عباد» رازهای محرمانه و ماموریت های ویژه را به او واگذار کرد.

نامه ای که «صاحب بن عباد» در معرفی وی به «ابوالعباس ضبی» نوشته است، حکایت از مقام بلند ابوالحسن گرگانی در شعر و ادب آن روزگار دارد.

ابوالحسن علی گرگانی، مشهور به جوهری، از نظر جمال ظاهری نیز زیبا و خوش صورت بود. به طوری که تناسب زیبایی و لطافت صورت وی با زیبایی و ظرافت اشعارش، هر صاحب ذوقی را به شگفتی وامی داشت.

جوهری پس از دو ماموریت ویژه و یک دوره ی زندگانی پرافتخار، حدود سال 380ه-.ق. در زادگاهش «گرگان» چشم از جهان فروبست و تن به خاک سیاه سپرد.

آثار:

1. دیوان

اشعار ابوالحسن گرگانی، اغلب در مدح ائمه ی اطهار (ع) و مراثی «اهل بیت» (ع) است.

نسخه های خطی:

1 نسخه ی خطی از دیوان وی را صاحب کتاب «امتحان الفضلا» به خط «ابراهیم بن میر عماد» دیده است.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

2. القصاید الفاخره فی مناقب عتره الطاهره (ع)

مجموعه قصاید و اشعار عربی علی بن احمد جوهری در فضایل و مناقب «اهل بیت» عصمت و طهارت (ع) است.

نسخه های خطی:

هیچ گزارشی از نسخ خطی آن در دست نیست.