256 و 3/15ش. 303؛ فهرست واره کتابهای فارسی 1/243؛ قاموس الاعلام 6/4568-4569؛ گلزار جاویدان 3/1613؛ لغت نامه ی دهخدا (ذیل خالص استرآبادی) 116 و (ذیل نجیبای استرآبادی) 371.
«خضری استرآبادی»
قرن 10ه-.ق.
از شاعر معاصر دوران «سام میرزا»، «خضری استرآبادی» هیچ اطلاعی در دست نیست.
همین قدر مسلم است که در قرن دهم ه-. ق. می زیست. وی تحصیلات قابل توجهی نداشت. اما اشعار مختلفی از جمله غزل، قصیده، طنز و هزل سروده است.
از گزارش «آقابزرگ» چنین استنباط می گردد که خضری چهار دیوان داشته است؛ زیرا می نویسد:
«فان دواوینه الاربعه تشتمل علی الغزل و القصاید من الجد و الهزل فی وصف الاطعمه»
آثار:
دیوان
باوجود اینکه «آقابزرگ» از چهار دیوان وی خبر می دهد، اما سخنی از مشاهده آنها به میان نیاورده است.
نسخه های خطی:
تاکنون هیچ نسخه ی خطی از آن گزارش نشده است.
نسخه های چاپی:
چاپ نشده است.
منابع:
اثر آفرینان 2/349؛ تحفه سامی 152، 277-278؛ الذریعه 9/297؛ شعرای مازندران و گرگان 104؛ تذکره ی صبح گلشن 152، 252؛ فرهنگ سخنوران 192، 311؛ قاموس الاعلام 3/2049؛ گلزار جاویدان 1/454؛ لغتنمامه دهخدا (ذیل خضری) 613.