لنبانی، ملّا محمّد حسین

و ملّا محمّد کاظم[1] پسران شاه محمّد تبریزی، و ملّا محمّد هادی و ملّا محمّد جعفر اولاد ملّا محمّد باقر خراسانی، و نظایر این جماعت".[2]

"در روز یکشنبه نهم شهر ذی القعده الحرام سنه 1115 طرف صبح، نوّاب اشرف پادشاه زمان، حضرت علّامی فهّامی ... میر محمّد باقر (خاتون آبادی) را طلبید و تکلیف منصب شیخ الاسلامی نمود و بعد از ابرام بسیار... ابا نمود و به وجوه شرعیه و بیان عدم مشروعیت این شغل و ابا مقبول افتاد. و باز بعد از آن نواب اشرف فرمودند که لابدّ است شما را از ارتکاب این شغل. و بعد از آن حضرت علّامه العلمائی آقا جمال (خوانساری) تشریف آوردند... باز استغاثه از او کردند در این که این شغل را به سیّد مشار الیه الزام کنند که قبول کند، و حضرت مشارالیه به عذرهای موجّه ایشان را جواب فرمودند. حاصل این که بعد از مدّتی مدید و گفتگوهای بسیار نواب اشرف عذر ایشان را پذیرفته، ایشان را از این منصب معاف داشتند. و بعد از آن خواستند از مشار الیه و آقا جمال که کسی را تعیین فرمایند...

آخرالامر مردّد شد میان چهار نفر:

شیخ علی (بن حسین کربلائی) مدرّس مدرسه مریم بیگم،[3] و میرزا عبداللّه