ماده تاریخ وفاتش این است:

"شهابا همی سوز بر یاد ثاقب"

وی جدّ فامیل ملک احمدی ساکن در پای قلعه اصفهان می باشد.[1]

طغرل

نامش علی محمد، والدش محمود، از اکابر قریه لاو سمیرم، موطن و مولدش شهر اصفهان در سال 1274 هجری، تحصیلاتش در اصفهان و طهران بوده، دیوانی از او باقی است.

در جوانی با خالویش به طهران رفته، حضور ناصرالدین شاه را درک کرده، قصایدی گفته و مورد اعزاز گشته، در سفر خراسان در سمنان رحلت نموده، در سال 1332؛ جنازه اش را در مشهد رضوی در صحن مطهر مدفون ساختند.[2]

دیوان بیگی در "حدیقه الشعراء" می نویسد:

"در طفولیت که قریب به بلوغ بود، در سال 1289، در اصفهان ملاقاتش می کردم که با عمّ خود [تاج الشعرا شهاب] راه می رفت. از تاج الشعرا جویای حالش شدم. گفت: برادر زاده من است. خط و ربطی هم دارد. بعد، در هر دو ترقّی کرد. چون تاج الشعرا و پدرش هردو زود رحلت کردند و مربّی حسابی به جهت او نماند، در همان اوایل عمر از اصفهان حرکت کرده، گاهی به شیراز، چندی در طهران، اندی به سایر