خط ثلث بر حاشیه تابلو بنویسد.

قدسی اجابت دعوت دوست هنرمند را سر وقت حاضر شد و بلافاصله جستجو را در دیوان های موجود آغاز کرد، اما هر چه بیشتر جست، قطعه ای مناسب نیافت. ناگهان خود قلم بر گرفت و بی تأمل این چند بیت را انشاء کرد:[1]

ببین همت و بنگر ای هوشیار

به میدان پهناور روزگار

که افتاده گوی سعادت در آن

چو خورشید رخشنده در آسمان

هژبران جنگی چابک سوار

به دنبال آن گو، روان سایه وار

که ناگه سواری در آن های و هوی

به چوگان همت زد و برد گوی

از آثار منظوم آن مرحوم مثنوی مفصل و پر طنز "ساحل زاینده رود" است که برخی از ابیات آن چنین است:[2]

هوای ساحل زاینده رود اصفاهان

هماره چون دم عیسی به مرده بخشد جان

خصوص موسم اردیبهشت بر لب کشت

که می وزد به مشام خرد نسیم بهشت