فقال: لتکثیر النسخ.

ومن ذلک إننا رأینا بعد مضیّ سنین عدیده بعد وفاته بأنه کتب فی الحواشی الفارغه وکذا المتون الفارغه من "کبری" فی المنطق، رساله الفاضل القزوینی شرحاً علی کلام النقی علیه السلام فی الجبر والتفویض، وقد سمّاه الفاضل بنور البصر...[1]

وکان فی بدایه تدریسه الاصول جعل موضوع البحث "الفصول" وحضره جماعه من أهل العلم. وکان حضورنا علیه سنه 1350 هجریه قمریه أو 1351 إلی أن توفّی رحمه الله علیه بالسکته... ومن العجیب أنّ جماعه من الصلحاء رأوه فی الرؤیا؛ فمثلاً نقل بعض بأنّی رأیته فی الطیف وبعد السؤال عن حاله قال: أنا فی الحین فی مقام هرثمه بن أعین واباحث معه بعض العلوم ولکن أصعد عن هذا المقام لما فوقه.

إذ کان المرحوم یعتقد کلاماً بأنّ المؤمن یترقی بعد موته غرفاً بعد اخری، ویقال له: اقرأ وارق. ویستشهد بآیه: "وآثارهم" وأنّ الآثار توجب الارتقاء الی مدارج عالیه".

علامه نجف آبادی از دیدگاه معاصران

مرحوم آیه الله سید مرتضی موحّد ابطحی می گوید: ایشان معتقد بود مجتهد باید در تمامی زمینه ها: فقه اصول منطق رجال و… صاحب نظر باشد نه ناقل سخن دیگران، این که اجتهاد نیست؛ از این روی اجتهاد خیلی از افراد را قبول نداشت.[2]