صاحب زهد و تقوا است.

اسوه اصحاب قدس و نُهی، کمالات صوری و معنویش بیش از اندازه تحریر، فضایل ظاهری و باطنیش زیاده از حدّ تقریر، مرجع طلاب و مدقّقین و ملجأ حکما و محقّقین است.

به طیبت خلق و رتبت خلق که او راست هرکس روزی خدمتش را درک کرد دیگر ارادتش را ترک نگوید و غیر از راه دوستیش را نپوید.

او راست همّتی عالی و طبعی متعالی، چنانچه هیچگاه در خیالش تحصیل مالی نگذشته، و امانی و آمالی نداشته، به مضمون "القنیع منیع والحریص انیس للحرمان" پای مناعت در دامن قناعت کشیده، ترک تمنّا از آشنا و بیگانه کرده، با آن که با بیشتری از ارکان ملت و رجال دولتش الفت است، به قدر ذرّه ای از وجودش کلفت بر کسی وارد نیاید و طبعی را از شخصش انزجاری پدید نگردد. مجلسش مرجع خاصّ و عام، و مدرسش مجمع فضلای ایّام است".[1]

استادان حکیم جلوه در اصفهان عبارتند از:

1. ملا عبدالجواد حکیم خراسانی که به نوشته مرحوم حاج میرزا حسن خان

جابری، حکیم جلوه و حاج میرزا علی انصاری (پدر جابری) مدت بیست سال نزد او

تحصیل کرده اند.

2. میرزا حسن حکیم 3. میرزا حسن نوری 4. ملا محمد جعفر لنگرودی