اين كار اقدام كند، يا از دست صاحبش خود را رها كرده به هشدار او اعتنا نكند و حيوانى را شكار كند، چنين شكارى حلال نخواهد بود.

(مسأله 3654) اگر حيوانى را به وسيله اسلحه شكار كنند، آن اسلحه بايد بُرّنده باشد، مانند: شمشير و كارد، و يا شكافنده باشد، مانند: تير، نيزه و سرنيزه.

(مسأله 3655) اگر حيوانى را با پهناى بيل بزنند، كه نه برنده است و نه شكافنده، حلال نمى شود.

(مسأله 3656) با وسائل برنده و يا شكافندهاى كه اسلحه به شمار نميآيد، مانند: داس، ارّه، جوالدوز و گرز نيز اگر حيوانى را شكار كنند بنابر احتياط واجب حلال نمى شود، مگر اينكه به عنوان اسلحه از آنها استفاده بشود و اسلحه به شمار آيد.

(مسأله 3657) اگر حيوانى را با سلاح گرم متعارف در زمان ما شكار كنند، حلال ميشود، به شرط اينكه يك طرف گلوله تيز و برنده باشد.

(مسأله 3658) شكار كردن با گلوله هايى كه گرد باشد و در بدن فرو نرود، بنابر احتياط واجب موجب حليّت آن نمى شود.

(مسأله 3659) براى حلال شدن شكار با اسلحه، شرط است كه شكارچى به هنگام تيراندازى قصد شكار كند، پس اگر او مشغول تيراندازى بوده و تصادفاً به حيوانى اصابت كرد و كشت، حلال نمى شود، اگرچه بعداً بسم الله نيز بگويد.

(مسأله 3660) اگر شكارچى به قصد شكار به سوى حيوانى تيراندازى كند، ولى تير خطا كند و به حيوان ديگرى اصابت كند و از پاى درآورد حلال ميشود.