(مسأله 3569) اگر افرادى قطعه زمينهائى را در كنار آبى در زمانهاى مختلف احيا كردهاند، و آب به همه آنها كفايت نمى كند، بايد به ترتيب تاريخ احيا از آن آب استفاده كنند. پس تا هنگامى كه نفرات قبلى زمين خود را سيراب نكردهاند، نوبت به نفرات بعدى نميرسد.

(مسأله 3570) اگر آب براى همه زمينهاى احيا شده در پيرامون آن كفايت ميكرد، ولى بعداً آب كم شد و به همه آنها كفايت نكرد، آيا در اينجا نيز به ترتيب احيا كردن، نفرات اوّل مقدم ميشوند يا نه؟ محلّ اشكال است.

6- چراگاهها

(مسأله 3571) چراگاههايى كه در صحرا و زمينهاى باير است و مالك خصوصى ندارد، از آنِ همه ميباشد و همگان ميتوانند از آن استفاده كنند و كسى نمى تواند دور آن حصار بكشد و ديگران را از آن منع كند.

(مسأله 3572) چراگاههايى كه در زمينهاى شخصى است، اگر مالك آن، آنجا را چراگاه چهار پايان خود قرار دهد، از آنِ خود او خواهد بود و شخص ديگرى بدون اجازه او نمى تواند از آنجا استفاده كند.

7- موجودى زمين موات‌

(مسأله 3573) شن، ماسه، سنگ، سنگ ريزه، هيزم، معدن و غير آن كه در زمين موات باشد، از آنِ همگان است و هر كس زودتر به حيازت آنها اقدام كند، آنچه را كه حيازت كرده از آنِ او ميباشد. ولى هيچكس نمى تواند كه آنجا را حصار كشيده ديگران را از آن منع كند.

(مسأله 3574) اگر كسى اشياء معدنى را حيازت كند، لازم است با شرايط ياد شده در مسأله 1540- 1543 خمس آن را بپردازد.