ميشود، همان است كه در مستحق زكات، در مسأله 1467 گفته شد.

(مسأله 3454) انسان نمى تواند كفّارهاش را به كسى بدهد كه براى او واجب النّفقه باشد، به تفصيلى كه در مسأله 1485 بيان شد.

(مسأله 3455) منظور از جامهاى كه در كفّاره مخالفت با سوگند و ملحقات آن گفته شد، لباس كامل است و بهتر آنست كه براى هر فقير دو قطعه لباس بدهد، تا پوشانيدن حاصل شود.

(مسأله 3456) سير كردن فقير به يكى از دو صورت امكان پذير است:

1) به هر فقير يك مُدّ طعام بدهد، و بهتر است به هر فقير دو مُدّ طعام بدهد.

(مسأله 3457) هر مُدّ عبارت از 870 گرم ميباشد- تقريباً- و لذا اگر 900 گرم بدهد، مطابق احتياط خواهد بود.

(مسأله 3458) در كفّاره مخالفت سوگند ملحقات آن (كفّاره هاى شماره 9 تا 14) بنابر احتياط واجب به گندم، آرد گندم يا نان گندم اكتفا كند. اما در ديگر كفّاره ها هر طعامى كفايت ميكند، مانند: برنج، خرما، گندم و امثال آنها.

(مسأله 3459) در كفّاره ها حتماً بايد عين طعام داده شود و قيمت آن كفايت نمى كند.

2) سير كردن فقير در اين صورت مقدار طعام و نوع طعام شرط نمى باشد. ولى اگر فقير خردسال باشد بايد تفاوت خوراك او با بزرگسال منظور شود. و اگر رعايت آن ميسّر نباشد، دو نفر خردسال را به جاى يك بزرگسال منظور كند. و در هر حال بايد به ولى كودك مراجعه كند.

(مسأله 3460) در اطعام فقير حتماً بايد تعداد آنها مورد عنايت باشد، پس اگر به يك فقير چندين بار اطعام كند كفايت نمى كند، مگر در جايى‌