احكام نذر و عهد و سوگند

چيزى كه شرعاً انجام دادن آن بر انسان لازم نبود، اگر به وسيله نذر و عهد و سوگند آن را بر خودش الزامى سازد، انجام دادنش بر او واجب ميشود و مخالفت كردن با مقتضاى آن بر او حرام و مستلزم كفّاره ميباشد و اينك احكام و شرايط آن در ضمن سه فصل بيان ميشود.

فصل اوّل: احكام نذر كننده، عهد كننده و سوگند خورنده‌

(مسأله 3382) كسى كه سوگند ياد ميكند، يا نذر و عهد به جا ميآورد، بايد بالغ و عاقل باشد و از روى تصميم جدّى، به طورى كه عقلًا به آن اعتنا ميكنند، به آن اقدام كند.

(مسأله 3383) نذر و سوگند از شخص خشمگين در آن حالى كه آتش غضبش زبانه ميكشد، منعقد نمى شود، ولى عهد در آن حال اگر قصد جدّى داشته باشد، منعقد ميشود.

(مسأله 3384) در حال احساسات و در مقام عكسالعمل از يك حادثه، سوگند منعقد نمى شود، ولى نذر و عهد در آن حال، اگر از روى قصد جدّى باشد، منعقد ميشود.