(مسأله 3354) ظهار فقط از طرف مرد واقع ميشود و اگر زن چنين تشبيه ناروائى را بر زبان براند، شوهرش بر او حرام نمى شود.

(مسأله 3355) صيغه ظهار بايد به قصد تحريم رابطه زناشويى با حفظ رشته زناشويى باشد، پس اگر آن را به عنوان كنايه از طلاق بر زبان جارى كند، نه طلاق واقع ميشود و نه ظهار. و اگر آن را به عنوان تهديد زن به دورى، نه به قصد تحريم بگويد، اثرى بر آن مترتّب نمى شود.

(مسأله 3356) ظهار آنست كه مردى به قصد تحريم همسرش بر خويشتن بگويد: «أنتِ على كظهرِ امّى». و يا هر تعبيرى كه اين تشبيه را برساند، مثلًا بگويد: «أنتِ على ظهرُ امّى»، «أنتِ منّى كظهرِ امّى»، «أنتِ حرامٌ على كظهرِ امّى» و يا هر تعبير ديگرى كه اين مفهوم را ادا كند. و يا به جاى «أنتِ»: «هِى» يا «فُلانةُ» بگويد.

(مسأله 3357) در ظهار اگر به جاى مادر، خواهر، عمّه، خاله و يا هر عنوان ديگرى كه به وسيله نسبى، سببى يا شيرى بر او حرامست، بر زبان بياورد، ظهار واقع ميشود.

(مسأله 3358) در ظهار حتماً بايد عنوان محرميّت بر زبان جارى شود مانند مادر، خواهر و امثال آنها و اگر به جاى عنوان، نام يكى از محارم خود را بر زبان آورد، مثلًا بگويد: «أنتِ على كظهرِ هندٍ» و هند نام مادر و يا خواهرش باشد، ظهار محقّق نمى شود.

(مسأله 3359) اگر به جاى «ظَهر» عنوان ديگرى بر زبان جارى كند، مثلًا او را به دست، پا، يا هر عضو ديگرى از اعضاى مادرش تشبيه كند، و يا به خود او تشبيه كند، مثلًا بگويد: «أنتِ على كَأُمّى» ظهار واقع ميشود.