نشود، به وليّش دستور ميدهد همسرش را طلاق دهد، اگر ولى امتناع بورزد و يا آن شخص ولى نداشته باشد، حاكم شرع شخصاً او را طلاق ميدهد.

(مسأله 3206) زنى كه به جهت گم شدن شوهرش از سوى حاكم شرع طلاق داده ميشود، به مدّت چهار ماه و ده روز عدّه نگه ميدارد، اين عدّه اگرچه از نظر مدّت همانند عدّه وفات ميباشد، ولى خود عدّه رجعى ميباشد و شرايط عدّه وفات (ترك زينت) را ندارد.

(مسأله 3207) شوهر ناپديد شده اگر مال داشته باشد، از مال او نفقه همسرش پرداخت ميشود، و به او طلاق داده نمى شود. و اگر ولى او نفقه همسرش را بدهد، باز هم به او طلاق داده نمى شود.

(مسأله 3208) اگر معلوم باشد شوهر ناپديد شده در قيد حيات است، و يا جستجوى او ميسّر نباشد، زن بايد انتظار بكشد اگرچه مدّت به درازا بكشد.

4) اگر شوهر ديوانه يا ناقص العقل باشد، اگر ضرورت ايجاب كند، ولى او ميتواند همسرش را طلاق دهد.

(مسأله 3209) اگر شوهر ديوانه باشد، ولى ديوانگياش دائمى نباشد، بلكه ادوارى باشد، ولى او نمى تواند همسرش را طلاق دهد، بلكه بايد منتظر شود تا مدّت ديوانگياش سپرى شود، آنگاه خودش تصميم بگيرد.

(مسأله 3210) ولى كودك نمى تواند همسر او را طلاق دهد، بلكه بايد منتظر شود به حدّ بلوغ برسد و خودش تصميم بگيرد.

(مسأله 3211) در مورد ديوانه ادوارى و كودك، اگر ضرورت ايجاب كند كه رشد و كمال آنها را منتظر نشوند، بلكه نسبت به طلاق همسرشان اقدام كنند و يقين به رضايت شارع مقدس پيدا كنند، ولى آنها ميتواند نسبت به طلاق همسرشان اقدام كند، ولى بنابر احتياط واجب از حاكم شرع اذن تحصيل كنند.