(مسأله 2912) رابطه جنسى از دبر همسر مكروه است و اگر راضى نباشد جايز نيست.

(مسأله 2913) در روابط زناشوئى بيرون ريختن منى مانعى ندارد، البته اين رفتار نسبت به زن آزاده مكروه است، مگر اينكه با او شرط كرده باشد، بالخصوص اگر راضى نباشد، به ويژه اگر انتظار حاملگى داشته باشد، يا بچهاش را شير دهد، مشروط بر اينكه زبان دراز، تندخو و ترشرو نباشد.

(مسأله 2914) جلوگيرى از باردارى اگر موقّتى باشد، مانعى ندارد، ولى اگر به عقيم شدن يكى از طرفين (زن يا شوهر) باشد، بنابر احتياط واجب فقط در موردى جايز است كه باردارى پياپى ضرر جسمى داشته باشد.

(مسأله 2915) اگر جلوگيرى از باردارى مستلزم آن باشد كه انسان عورتش را براى پزشك پديدار نمايد، بايد اكتفا شود به موردى كه باردار شدن مستلزم حرج باشد و يا خود باردارى او را به مراجعه به دكتر نامحرم و كشف عورت براى او ناگزير سازد.

(مسأله 2916) منظور از جلوگيرى در مسائل پيشين آن است كه انسان كارى كند كه نطفه منعقد نشود، امّا پس از آنكه نطفه منعقد شد، به هيچ وجه ساقط كردن آن جايز نيست، اگرچه مدّت بسيار كوتاه باشد.

(مسأله 2917) ناقص الخلقه بودن جنين، بيمارى مادر، در مشقت بودن مادر، مشكلات اقتصادى و امثال آنها مجوّز سقط جنين نمى شود.

خداوند منّان در قرآن كريم ميفرمايد:

[وَ لاتَقْتُلُوا أوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إمْلاقٍ، نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إيّاكُمْ‌]:[31] «فرزندانتان را از ترس تنگدستى نكشيد، شما و آنها را ما روزى ميدهيم».

[31] ( 1) سوره اسراء( 17)، آيه 31.