در ردّ اين افكار ميفرمايد:

[أفَحُكْمَ الْجاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ، وَ مَنْ أحْسَنُ مِنَ اللهِ حُكْماً لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ‌][30]:

«آيا داورى جاهليّت را جستجو ميكنند؟ چه كسى از نظر داورى از خداوند بهتر است، براى گروهى كه يقين داشته باشند؟».

(مسأله 2907) آنچه در ميان بسيارى از خانواده ها مرسوم شده كه پس از آمدن خواستگار و پسنديدن آن، موضوع را به استخاره موكول ميكنند، ريشه مذهبى ندارد، و با روايات ياد شده سازگار نمى باشد.

(مسأله 2908) در ازدواج و در هر امر خيرى مناسب آن است كه از خدا طلب خير كنند، يعنى از خدا بخواهد آنچه خير است آن را مقدّر و ميسّر كند، و اگر اقدام كردن صلاح نباشد او را منصرف كند و از تحقق يافتن آن مانع شود. در مسأله 1278 در اين رابطه سخن گفتيم.

(مسأله 2909) دختر دادن به شرابخوار، بد اخلاق، ناپاك و هر كسى كه به احكام دين پاى بند نباشد، مكروه است. رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) فرمود: «ازدواج قيد و بند است، كسى كه دخترش را شوهر ميدهد، نيك بينديشد كه نازدانهاش را به قيد و بند چه كسى در ميآورد».

(مسأله 2910) مستحب است انسان در شوهر دادن دخترش تعجيل كند. امام صادق (عليه السلام) فرمود: «از سعادت انسان است كه دخترش در خانه او رِگل نشود». و اگر در خانه او رگل شد، ديگر تأخير در تزويج او كراهت دارد.

(مسأله 2911) براى زن و شوهر هرگونه كامجوئى از پيكر يكديگر جايز است، از نگاه، بوسه، لمس و غير آنها، و اگر به انزال منى نيز منتهى شود مانعى ندارد.

[30] ( 1) سوره مائده( 5)، آيه 50.