فصل چهارم: احكام چيزهايى كه درباره آنها وصيّت ميشود

در فصل اوّل گفتيم كه وصيّت بر دو قسم است:

1) تمليكى‌

2) پيمانى‌

(مسأله 2789) چيزى كه در وصيّت تمليكى در مورد آن وصيّت ميشود، هر مالى است كه منفعت حلال و چشمگير داشته باشد. و آن به شكلهاى مختلف امكان پذير است، كه از آن جمله است:

1) عين موجود، مثل خانه و حيوان‌

2) عينى كه الآن وجود خارجى ندارد، ولى انتظار ميرود كه در آينده پديد آيد، مانند بچه حيوان يا ميوه درخت.

3) منفعت عين موجود.

4) منفعت عينى كه در آينده به وجود خواهد آمد.

5) حق قابل انتقال، مثل حق تحجير (ديوار كشى دور زمين باير) نه حقوق غير قابل انتقال، چون حق شفعه.

(مسأله 2790) چيزى كه در وصيّت عهدى و پيمانى در مورد آن وصيّت ميشود، هر تصرّف حلال در تركه ميباشد، چه موجود خارجى باشد، مانند وصيّت به دادن دانه به كبوترهاى حرم، از غله موجود در انبار، يا اعتبارى باشد، مانند وصيّت كردن به صدقه دادن اموال يا نايب گرفتن كسى براى انجام حج، روزه و نماز نيابتى از طرف وصيّت كننده، يا غير اينها