احكام وصيّت‌

وصيّت عهد و پيمانى است كه انسان در حال حيات خود ميبندد، تا آنچه را كه براى پس از مرگش ميخواهد، تبيين نمايد.

(مسأله 2740) وصيّت كردن از مستحبّات مؤكده است، و احاديث فراوانى در اين رابطه از پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) و پيشوايان معصوم (عليهم السلام) رسيده است، كه از آن جمله است:

1) وصيّت حقّى است بر عهده هر مسلمان.

2) شايسته نيست كه مسلمانى شبى را به استراحت بپردازد، جز اينكه وصيتنامهاش بالاى سرش باشد.

3) كسى كه به هنگام مرگ وصيّت نيكو نكرده باشد، علامت نقصان عقل و مروّت او ميباشد.

4) خداوند تبارك و تعالى ميفرمايد: اى فرزند آدم سه فرصت گرانبها در اختيار تو قرار دادم:

1- چيزهايى را براى تو پوشانيدم كه اگر خانوادهات از آنها آگاه ميشدند، جنازهات را در زير خاكها دفن نمى كردند.

2- امكاناتى برايت فراهم كردم، آنگاه از تو قرض خواستم، ولى چيزى را پيش نفرستادى.